บทละครโทรทัศน์ เล่ห์นางฟ้า ตอนที่ 1 หน้า 2
การ์ด คนสวน และพรสาวใช้ทุกคนถือไม่ไล่นก บางคนถือสวิง บางคนเอาไม้เคาะต้นไม้ เอาไม้ตีตามพุ่มไม้
“ชิ่วๆ..ไป ไปให้หมด”
“ไอ้นกบ้าเอ๊ย..จะอึที่ไหนก็ไม่อึ....ไปปล่อยลงบนหัวคุณบิวตี้ได้ยังไง วอนตายจริงๆเลย”
คนสวนหน้าตาเศร้าโศก “ไอ้พร...แกว่าคุณบิวตี้จะไล่ข้าออกมั้ยว่ะ”
“จะถึงขนาดนั้นเลยเหรอลุง กะอีแค่โดนนกขี้ใส่หัว ลุงเกี่ยวอะไรด้วย" สาวใช้คนหนึ่งถาม
“ทำไมจะไม่เกี่ยว ก็คุณบิวตี้เธอสั่งมาตลอดว่า ให้คอยไล่นก อย่าปล่อยให้มีนกในบ้านเธอโดยเด็ดขาด” พรอธิบาย
“ประสาทรึเปล่าเนี่ย ใครจะไปห้ามนกได้ มันมีปีกบินไปบินมานะ ไม่ได้ใช้ขาเดินอย่างเราๆ“ สาวใช้โวย
“เด็กมันไม่รู้อะไร ก็คุณบิวตี้นะ เธอเกลียดนกมาก เพราะมันเคยเข้าไปขวางในใบพัด ทำให้เครื่องบินส่วนตัวของคุณพ่อเธอตกน่ะสิ”
สาวใช้ทุกคนอึ้ง ทำหน้าสยอง คนสวนคอตกอย่างรู้ชะตากรรมตัวเอง
ภายในห้องนอน บิวตี้ก้าวออกมาจากห้องน้ำ หัวยังเปียก
“จ่ายเงินเดือนสามเดือนสุดท้าย แล้วไล่คนสวนออกเดี๋ยวนี้!! “
ป้าจัน หน้าเสีย “ให้ออกเลยหรือคะ”
“เรื่องนี้มันสำคัญสำหรับชีวิตฉัน เขาไม่มีสิทธิทำพลาด หรือถ้าป้าเห็นว่าไม่ควรให้ออก จะไปพร้อมกับเขาก็ได้นะ”
ป้าจันหน้าเสีย แต่ไม่โต้เถียงอะไร ได้แต่ถอนใจ
บิวตี้ไม่สนใจ เดินไปที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง เสียงเคาะประตูเบาๆ เลขาเปิดเข้ามา
“บอดี้การ์ดรายงานมาว่านักข่าวรอถ่ายรูปสัมภาษณ์อยู่หน้างานประมาณ 20 คน แล้วก็มีปาปารัซซี่ซุ่มอยู่แถวที่จอดรถ อีกกลุ่มนึงค่ะ”
บิวตี้พยักหน้า “อย่าลืมเอาสเปรย์ฆ่าเชื้อฉีดใส่ไมโครโฟนทุกคนก่อนสัมภาษณ์ด้วย เข้าใจมั้ย”
เลขากลืนน้ำลาย “ได้ค่ะ”
บิวตี้ลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไปอีกครั้ง เลขากับป้าจันมองหน้ากัน กลืนน้ำลาย
ที่หน้าห้องนอนธีภพ ภาวินีและธนาสองสามีภรรยาฐานะดี แต่งชุดเตรียมออกไปงาน ยืนเคาะประตูอยู่หน้าห้องนอนธีภพ
“ธี...ธี...แต่งตัวเสร็จรึยังลูก...”
ข้างในห้องยังเงียบ ธนาช่วยเคาะ “ธี...มัวแต่ทำงานจนลืมอีกแล้วสิลูก...ธีภพ...”