รีเซต

บทละครโทรทัศน์ สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 18 (ตอนจบ)

บทละครโทรทัศน์ สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 18 (ตอนจบ)
truelife_dara
4 พฤษภาคม 2558 ( 00:25 )
226.8K
สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 18 (ตอนจบ)
16 หน้า

พิชาญล็อคเจนนี่ลากออกมามองระแวดระวัง ที่หน้าโรงเลื่อยยังไม่มีวี่แววของตำรวจ เจนนี่น้ำตาไหลด้วยความเสียใจที่ความรักและหวังดีของเธอไม่มีค่าอะไรสำหรับพิชาญเลยแม้แต่น้อย

พิชาญมองไปที่รถกระบะของพวกดาด้าที่จอดอยู่ พิชาญลากเจนนี่ไปที่รถทันที แต่ทันใดนั้นเสียงตำรวจดังขึ้นมา

“หยุด! วางอาวุธแล้วปล่อยตัวประกัน!”

พิชาญชะงักหันไปมองเห็นตำรวจที่ซุ่มอยู่ด้านนอก เผยตัวออกมาจากมุมต่างๆรวมทั้งพุ่มไม้ พิชาญรีบหันมาตั้งหลักเอาเจนนี่บังเป็นโล่ไว้ “อย่าเข้ามา!” 

สัญญา รัชนี อนวัชอุ้มวรานุชออกมา อรพิณตามติดมาด้วย ตำรวจคุ้มกันอนวัช วรานุช อรพิณไปที่มุมปลอดภัย พิชาญเริ่มสติแตกเมื่อเห็นตำรวจรายล้อม มือเริ่มสั่นเพราะไม่แน่ใจว่าจะหนีรอดไปได้ยังไง 

เจนนี่พยายามเกลี้ยกล่อม “พิชาญ...ยังไงก็หนีไม่รอดหรอก มอบตัวเถอะนะ... “

“อย่าพูดมาก! แล้วก็อย่าทำอะไรโง่ๆ ชั้นยิงแน่!” 

“เจนนี่ไม่กลัว! ตอนนี้เจนนี่รู้ว่าพิชาญไม่เคยรักเจนนี่ จะตายหรืออยู่เจนนี่ก็เสียใจพอกัน!” พิชาญชะงักมองเจนนี่ แต่ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่า หนีไปจากที่นี่ให้ได้ เจนนี่หว่านล้อมต่อ “ตำรวจมาเยอะแยะ ถึงจะยิงเจนนี่ตาย พิชาญก็ไม่มีวันหนีตำรวจพ้น...”

พิชาญมองไปรอบๆเห็นตำรวจจำนวนมาก ต่างเล็งปืนมาที่พิชาญ วิถีกระสุนยังมีตัวเจนนี่บังพิชาญอยู่ ตำรวจจำต้องรอเวลา... 

สัญญาใช้ความแค้นของพิชาญเป็นแรงกระตุ้น “ปล่อยเจนนี่เถอะพิชาญ! ตายตอนนี้จะมาจัดการพวกชั้นได้ยังไง!”

พิชาญมองสัญญาและรัชนีแค้นจัด 

“ไหนว่าฉลาดนักไง! ยอมติดคุกก็ดีกว่าตายไม่ใช่เหรอ เจนนี่โง่เจนนี่ยังคิดได้เลย...”

พิชาญแค้นสัญญารัชนีถ้าตายไปตอนนี้ความแค้นก็จะไม้ได้ถูกสะสาง พิชาญค่อยๆลดปืนลง และวางที่พื้น ปล่อยตัวเจนนี่ ค่อยๆ ชูมือขึ้นเหนือหัว ตำรวจกรูเข้ามาริบปืน และจับพิชาญใส่กุญแจมือไว้ด้านหน้า  

เจนนี่ปล่อยโฮออกมา หันไปตบหน้าพิชาญอย่างแรง “คนเลว!! เจนนี่เสียใจที่เจนนี่ไม่เคยเปลี่ยนความเลวของพิชาญได้เลย!” เจนนี่มองพิชาญอย่างเสียใจและตัดใจ  

สัญญารัชนีมองเหตุการณ์ที่คลี่คลายแล้วโล่งใจไปหน่อย 

 

อ๋อมแอ๋มขับรถอย่างสบายใจมองกระจกส่งหลัง ไม่เห็นใครตามมาคิดว่าตัวเองรอดแล้วรู้สึก มีความสุขมาก

“ใครจะไปคิดว่าสุดท้ายแล้วสมบัติจะเป็นของอีอ๋อม! นี่แหละความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น!” 

ทันใดนั้นอ๋อมแอ๋มรู้สึกแปลกๆ มองกระจกหลังก็ไม่เจอใคร  หันมองหน้ารถขับรถต่อแต่ใครบางคนค่อยๆเคลื่อนที่มาใกล้อ๋อมแอ๋ม อ๋อมแอ๋มเอะใจหันมองเห็นว่าเป็นดาด้า 


16 หน้า