บทละครโทรทัศน์ สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 18 (ตอนจบ) หน้า 2
“นังตุ๊ด!”
“หึ! ตุ๊ดตายยากย่ะ! จอดรถเดี๋ยวนี้! สมบัติของชั้น แกเอาไปไม่ได้!”
ดาด้าพยายามหักพวงมาลัยรถ แต่อ๋อมแอ๋มขืนไว้ทั้งสองคนยื้อกันวุ่น อ๋อมแอ๋มหันกลับไปมองหน้ารถ เห็นชายคนนึงยืนหันหลังอยู่ อ๋อมแอ๋มตกใจหักพวงมาลัย รถเสียหลักไปชนเสาไฟฟ้าโครม!!!
รถจอดแน่นิ่งอยู่ตรงเสาไฟฟ้า อ๋อมแอ๋มหัวกระแทกพวงมาลัยสลบรวมถึงดาด้าด้วย
รถตำรวจเข้ามาจอดหลายคัน มีรถขนนักโทษ รถพยาบาลด้วย วรานุชได้สติแล้วนั่งอยู่ที่รถพยาบาลมีวัชคอยดูแลอยู่ รัชนีสัญญาก็ยืนมองด้วยความเป็นห่วงรวมถึงอรพิณด้วย
“เป็นยังไงมั่งเฉิ่ม?”
“ยังมึนหัวอยู่ค่ะ แต่ไม่ได้เป็นอะไรมาก” วรานุชหันมองแขนอนวัชที่ถูกกระสุนถากไป มีผ้าพันแผลเรียบร้อยแล้ว ถามอรวัชด้วยความเป็นห่วง “วัชละคะ? เป็นยังไงบ้าง?”
“กระสุนถากไปนิดหน่อยจ้ะ ไม่ต้องห่วงผม”
พิชาญถูกตำรวจกุมตัวเดินมาที่รถขนนักโทษ ผ่านมาทางพวกอนวัช สายตาพิชาญยังมองสัญญารัชนีแค้นนัก
รัชนีหมั่นไส้แว้บไปใกล้พิชาญ สัญญาแว้บตามมา ตำรวจมองไม่เห็นทั้งสองคน
“ถ้าหลานชั้นเป็นอะไรไป แกได้ตายก่อนจะถูกขังคุกแน่!”
“พอเถอะเมียจ๋า...มันถูกจับแล้ว ตอนนี้หนูนุชกับไอ้จืดปลอดภัยก็ดีแล้วล่ะ”
“ก็ดูตามันสิ ดูก็รู้ว่ายังไม่สำนึก แค้นพวกชั้นมากล่ะสิ! ออกจากคุกมาเร็วๆล่ะ ชั้นจะรอ!”
รัชนีสะบัดก้นจะเดินกลับพิชาญที่จ้องรัชนีอย่างแค้นเคืองเอามือหยิบมีดหมอที่เหน็บที่ข้างเอวขึ้นมา ตั้งใจจะแทงรัชนีแต่สัญญาเห็นก่อนพุ่งเข้าไปขวางไว้ ปลายมีดเสียบเข้าที่ท้องของวิญญาณสัญญา อาคมของมีดร้ายกาจสร้างความเจ็บปวดให้สัญญาไม่ต่างอะไรกับคนโดนมีดแทง รัชนีตกใจ กรี๊ดดด!!! อนวัช วรานุช อรพิณเห็นเหตุการณ์ต่างพากันตกใจกันหมด
ตำรวจตกใจเมื่อเห็นว่าพิชาญจ้วงมีดไปที่อากาศ คิดว่าพิชาญคุ้มคลั่งคิดหนีและมีอาวุธ รีบพุ่งเข้าชาร์ทพิชาญล้มตึงไปที่พื้น ก่อนรวบตัวขึ้นรถไป
รัชนีรีบพุ่งไปหาสัญญาอย่างเป็นห่วง มีอนวัช วรานุช อรพิณตามมาอย่างเร็ว “คุณสัญญา! คุณเป็นยังไงบ้าง!”
สัญญายิ้มให้ ทุกคนเห็นสัญญาอาการไม่หนักมากรู้สึกโล่งใจ รถขนนักโทษพาพิชาญออกไป พิชาญมองมาที่สัญญา พิชาญยิ้มออกมาอย่างมีความสุขทันที ทุกคนต่างพากันงงเมื่อเห็นรอยยิ้มพิชาญ
รัชนีบ่น “มันบ้ารึเปล่า! ยิ้มยังกับว่าจะได้ไปเกิดใหม่งั้นแหละ!”
“เมียจ๋า....”
รัชนีหันมองสัญญาต้องอึ้ง เพราะตอนนี้ร่างสัญญาค่อยๆจางละลายเกือบมองไม่เห็น สัญญาเจ็บและทรมานทรุดตัวลง รัชนีรวบตัวไว้ได้ก่อนจะล้มถึงพื้น “คุณสัญญา!!”