บทละครโทรทัศน์ สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 13 หน้า 5
อนวัชมองแล้วเจ็บใจสัญญาที่ก่อเรื่องอีกแล้ว อนวัชไม่รู้จะเอายังไงต่อจะลุกหนีแต่ก็ต้องชะงัก เห็นสมศรีเดินเข้าร้านมาสั่งเครื่องดื่ม อนวัชรีบนั่งลงเพราะไม่อยากให้สมศรีรู้เรื่องนี้ เขาไม่อยากเสียงานไปอีก ทั้งสองสาวหันมองเห็นสมศรีรู้ทัน
“โอ๊ะ! พี่สมศรีนี่คะ...อ๋อมแอ๋มจำรูปที่ติดที่บอร์ดได้” อ๋อมแอ๋มแกล้งเรียก “คุณสมศรี...”
อนวัชตาเหลือกดึงอ๋อมแอ๋มเจนนี่มุดใต้โต๊ะไม่ให้สมศรีเห็น สมศรีหันมองไม่เห็นใคร ที่ใต้โต๊ะ อนวัชกลุ้มใจ ทางอ๋อมแอ๋มเจนนี่รีบกดดันต่อ
เจนนี่ย้ำ “ว่าไงคะพี่วัช ตกลงจะยอมรับไหม ว่าลูกในท้องของพวกเราเป็นลูกของพี่วัช”
อ๋อมแอ๋มสำทับ “คิดดีๆนะคะ ถ้าไม่รับผิดชอบพวกเรา เราก็ไม่รับผิดชอบเหมือนกัน ถ้าพี่วัชจะถูกไล่ออก”
อนวัชกลุ้ม ตัดสินใจ “ผมยอมรับ...”
อ๋อมแอ๋มเจนนี่ยิ้ม อ๋อมแอ๋มมองมือถือสำเร็จ แต่ทันใดนั้นเสียงของสมศรีก็ดังขึ้นมา “ทำอะไรอนวัช!”
อนวัชตกใจลุกขึ้นเร็วหัวโขกโต๊ะ ก่อนมุดขึ้นมาหาสมศรีที่ยืนมองโดยมีสองสาวมุดออกมาด้วย สมศรีมองสองสาวอย่างสงสัยๆ อนวัชมองอย่างลุ้นๆ ว่าสองสาวจะพูดให้ตนเสื่อมเสียไหม
“พวกเราเป็น.. คนรู้จักของคุณวัชน่ะค่ะ... แล้วเจอกันนะคะคุณวัช..”
อ๋อมแอ๋มกับเจนนี่พากันออกไป อนวัชโล่งใจ
เสียงออดดัง เพ็ญเริงวิ่งหน้าตื่นมาที่รั้วเปิดประตูยังไม่ทันอะไร อ๋อมแอ๋มเจนนี่เข้าบ้านมาทันที สองสาวก้าวฉับๆไม่สนใจ
“ซวยแล้วไอ้เริง! ปล่อยให้สองคนนี้เข้าบ้านไป โดนหลอกหัวโกร๋นแน่!” เพ็ญเริงวิ่งตามไปดักหน้าสองสาวไว้ “กลับมาอีกทำไมคะ เชิญออกไปเลยนะ ที่นี่ไม่ต้อนรับ!”
“อย่าปากดี! รู้ไหมว่าชั้นมีไอ้นี่...” อ๋อมแอ๋มชูโทรศัพท์ให้เพ็ญเริงดู เพ็ญเริงชะงักงงว่าให้ดูโทรศัพท์ทำไม ทั้งสองสาวเลยฉวยโอกาสวิ่งเข้าบ้านไปเลย ทำให้เพ็ญเริงรู้ว่าโดนหลอกเข้าแล้ว
“ว้าย! เข้าไปไม่ได้นะ ห้ามๆๆ!!” เพ็ญเริงวิ่งตามวุ่นวาย
วรานุชกำลังดูไอแพดส่องเว็ปตั้งชื่อลูกให้เป็นมงคล โดยมีรัชนีสัญญาสุมหัวดูอยู่ด้วย
“หาชื่อลูกอีกทำไมหนูนุช ตั้งชื่อว่าสัญญาตามพี่ก็ได้ มงคลดี...”
รัชนีเบ้ปาก วรานุชมองอย่างขำๆ แต่พอดีกับเสียงอ๋อมแอ๋มดังเข้ามาก่อน
“หาชื่อเผื่อลูกเราสองคนด้วยนะคะ”
รัชนี วรานุช สัญญาชะงักหันมองเห็นอ๋อมแอ๋มเจนนี่เดินเข้ามา เพ็ญเริงตามมาเพื่อห้าม
รัชนีหันมาพูดด้วยความไม่พอใจ “มาที่นี่อีกทำไม! แล้วพูดบ้าอะไร ชั้นจะตั้งชื่อลูกเผื่อพวกเธอทำไมห๊ะ! เฉิ่มมันท้อง ชั้นหาชื่อให้หลานชั้นย่ะ!”
เจนนี่ทำเป็นดีใจ “คุณนุชท้องเหรอคะ? ดีจังเหมือนพวกเราเลย...”