บทละครโทรทัศน์ สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 11 หน้า 5
สัญญานึกไปถึงอนวัช ที่ซื่อสัตย์และรักวรานุชคนเดียวมาตลอด “ไอ้จืด...แกคิดถูกแล้วที่แกรักเมียคนเดียว....พี่ต่างหากที่โง่ มัวไปหลงสองสาวนั่นจนเสียรักแท้ของเมียไป....”
สัญญาเสียใจอยู่ ทันใดนั้นมียามหนุ่มเดินเข้ามาข้างๆสัญญา สัญญาชะงัก ยามคนนั้นขึ้นยืนบนขอบสะพาน
“เฮ่ย!! ไอ้น้อง แกอย่าคิดสั้นนะเว้ย ลงมา! ฆ่าตัวตายมันบาป!” ยามไม่ได้สนใจอะไร โดดลงน้ำไปต่อหน้าต่อตาสัญญา สัญญาตกใจ ชะโงกมองลงไปที่แม่น้ำ สัญญาเหวอ ทำยังไงดี หันมาข้างๆก็ตกใจ เห็นยามคนนั้นยืนอยู่ข้างเขา
“บาปน่ะสิ ถึงได้ต้องมาโดดอยู่ทุกวัน”
“หือ??? ผีเหมือนกันเหรอ?”
ยามพยักหน้า
ยามนั่งฟังสัญญาพูดระบายอยู่
“พี่ทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า เป็นคนก็เจ้าชู้ พอเป็นผี ก็สิงคนไปเจ้าชู้อีก ตอนนี้เมียพี่ที่เป็นผีอยู่ด้วยกันก็เสียใจ ไม่ยอมเจอหน้าอีกแล้ว...”
“สมควร...”
“อะไรเนี่ย เมื่อกี้ยังปลอบอยู่ดีๆ ทำไมด่าซะงั้น”
“ก็พี่มันเกินไปจริงๆ ผมน่ะก็เคยเจ้าชู้เหมือนพี่นี่แหละ เมียก็หอบลูกหนีไปไหนก็ไม่รู้ สุดท้ายไม่เหลือใคร เลยคิดสั้นโดดน้ำตาย ทุกวันนี้อยากเจอเมียเจอลูกก็ไม่รู้ว่าเขาไปอยู่ไหนกันแล้ว...แค่อยากจะขอโทษ...ผมก็ยังทำไม่ได้...” สัญญาเริ่มคิดว่าชีวิตผีตัวนี้น่าสงสารกว่าเขาหลายเท่า “พี่ยังโชคดี อย่างน้อยก็รู้ว่าคนที่เราอยากขอให้ยกโทษให้ อยู่ที่ไหน...แล้วทำไมพี่ไม่รีบกลับไปขอโทษเค้าล่ะ?”
สัญญาคิดตามแล้วนึกถึงรัชนีขึ้นมาจับใจ ลุกพรวดขึ้นทันที “ขอบใจมากน้อง....ขอบใจมาก.... “ สัญญาวิ่งออกไปทันที มุ่งมั่นจะต้องขอโทษรัชนีให้ได้
เช้าวันใหม่ วรานุชกำลังส่งห่อข้าวให้อนวัชไปทำงาน วรานุชกับอนวัชสลึมสลือเพราะอดนอนหาที่อยู่ใหม่กันทั้งคืน
“เดี๋ยวเลิก งาน ผมจะแวะดูห้องเช่าที่บางกะปิ แล้วจะถ่ายรูปมาให้นุชดูอีกทีนะ...เพราะผมว่ามันดูแออัดไปหน่อย...”
“แต่มันก็ดีที่สุดสำหรับตอนนี้นะคะวัช วัชอย่าคิดมาก นุชอยู่ได้...”
“...จ้ะ....”
สองคนมองให้กำลังใจกัน วรานุชหาวไปพูดไป “สู้ๆนะค้า... “
อนวัชขำภรรยา แต่ก็หาวซะเอง “สู้ๆจ้า....”