บทละครโทรทัศน์ สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 17 หน้า 4
“เสียงประตูเปิด ใครมา?” พิชาญเดินออกไปดูทันที
อ๋อมแอ๋มรีบวางแกลอนน้ำมันแล้วตามพิชาญออกไป อนวัช อรพิณ วรานุชมองหน้ากันสงสัยว่าใครกันที่มา
พิชาญอ๋อมแอ๋มวิ่งมา เห็นประตูโรงเลื่อยเปิดออก ทั้งสองคนแปลกใจ
“ใครเปิด!”
ทันใดนั้นเห็นชายคนนึงวิ่งตรงมาที่รถตู้แล้วขึ้นไป พิชาญอ๋อมแอ๋มตกใจวิ่งมาที่รถ แต่ชายคนนั้นสตาร์ทรถแล้วจะขับออกจากโรงเลื่อย พิชาญไม่ยอมตัดสินใจเล็งปืนไปที่คนขับ ปืนลั่นปั่ง! แต่กระสุนแค่เฉี่ยว ชายคนนั้นยังคงถอยรถต่อไป พิชาญหยุดแล้วเล็งปืนเด็ดเดี่ยว ปัง!!! กระสุนทะลุรถ รถค่อยๆแล่นช้าลงช้าลงจนหยุดสนิท...
อ๋อมแอ๋มวิ่งไปที่รถ พิชาญตามไป เปิดรถแล้วดึงชายคนนั้นออกมา ชายคนนั้นล้มนอนหงายกับพื้น เมื่อเงยหน้าขึ้นมา ชายคนนั้นก็คือตุ๊
พิชาญและอ๋อมแอ๋มต่างตกใจ “ไอ้ตุ๊!” “ตุ๊!!”
ตุ๊พยายามลุกยืนแต่เพราะโดนยิงที่หัวไหล่ทำให้ยกแขนขวาไม่ขึ้น เลือดอาบไหล
อ๋อมแอ๋มโกรธ “แกทำอะไรของแก!! คิดจะขโมยสมบัติไปคนเดียวงั้นเหรอ!”
“ทำไมอ๋อมแอ๋มคิดแต่เรื่องสมบัติ! ตุ๊ไม่ได้อยากได้สมบัติ! ตุ๊อยากให้อ๋อมแอ๋มรักตุ๊!”
พิชาญซัก “แล้วแกจะเอาสมบัติไปไหน”
“ชั้นจะเอาไปส่งให้ตำรวจ! ไม่มีสมบัติ อ๋อมแอ๋มก็จะกลับมาหาตุ๊เหมือนเมื่อก่อน!”
“ไอ้โง่!!!” อ๋อมแอ๋มตบตุ๊ด้วยความโกรธ
ตุ๊ไม่ตอบโต้ยังคงคลานกลับมาเกาะขาอ๋อมแอ๋มน่าสงสาร “ทิ้งสมบัติไปเถอะอ๋อมแอ๋ม กลับมาหาตุ๊ ตุ๊จะทำงานเลี้ยงอ๋อมแอ๋ม นะอ๋อมแอ๋ม...”
“เลิกบ้าได้แล้ว! สมบัติอยู่ในรถนั่น ชั้นกำลังสบาย ชั้นจะกลับไปหาแกทำไม!”
ตุ๊มองอ๋อมแอ๋ม ทั้งเสียใจ ทั้งเจ็บ ตุ๊ตัดสินใจออกวิ่งทุลักทุเล มุ่งหน้าจะออกนอกโรงเลื่อย มือซ้ายล้วงโทรศัพท์ออกมาตั้งใจจะโทรหาตำรวจ
อ๋อมแอ๋มมองตุ๊ ไม่ยอมให้ใครมาดับฝันของเธอแน่ หยิบปืนมาเล็งไปที่ตุ๊ แล้วตัดสินใจ...
ดาด้า มิกิ อาคมลงรถมามองโรงเลื่อยร้างหมายมั่น
“สมบัติของชั้นอยู่ที่นี่เองเหรอ?” ดาดายิ้มเพ้อฝัน ทันใดนั้นเสียงปืน ปั่ง!!!! ทุกคนก้มหลบหมดท่า
รัชนีกับสัญญาที่อยู่ในกรอบรูปก็ตกใจเป็นห่วงวัชนุช
“เสียงปืน? คุณสัญญา!”
“ใจเย็นๆนะเมียจ๋า อาจจะไม่มีอะไร”
“มีแน่ค่ะ! ไหนคุณป้าบอกว่า เก็บสมบัติไว้ที่โรงเลื่อย ทำไมมีคนอื่นมาเจอก่อน แล้วทำไมมีเสียงปืนคะ! พูด!”