บทละครโทรทัศน์ สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 10 หน้า 3
อนวัชชี้ไปข้างบน
อ๋อมแอ๋มเจนนี่หน้าเหวอรับไม่ได้ รัชนีเล่าความจริงให้ฟังอยู่
“คุณจะบอกว่าที่เราสองคนนอนด้วย....ไม่ใช่พี่วัช แต่เป็น...” เจนนี่พูดพลางชี้ไปที่วิญญาณสัญญา
“จ้ะ...”
“ที่เราจุ๊บ ที่เราหมุบหมับ ที่เราจับ ที่เราจิงเกอเบล...ก็...”
“ก็พี่นี่แหละ...”
อ๋อมแอ๋มรับไม่ได้ “แกเลิกพูดได้แล้ว ชั้นจะอ้วก! นี่ อาจจะไม่จริงก็ได้!”
อนวัชว รานุชขึ้นมาที่ห้อง อนวัชพยายามเคาะประตูเรียกอยู่ข้างนอกมีวรานุชเกาะแขนด้วยความกลัวอยู่ข้างๆ “คุณรัชนี! พอเถอะ!”
รัชนีมองสัญญาอย่างแค้นๆ ก่อนที่จะหันไปหาสองสาว “ไม่เชื่อก็ตามใจ เพราะยังไงวันนี้ชั้นจะต้องจัดการพวกเธออยู่ดี!”
สัญญขอร้อง “อย่านะเมียจ๋า...ปล่อยพวกเค้าไปเถอะ”
“ได้! ชั้นจะปล่อยพวกมัน! .....” สัญญาโล่งใจ “ลงไป...” สัญญาหน้าเหวอ รัชนีจับอ๋อมแอ๋มเจนนี่โยนลงหน้าต่างทันที สองสาววี๊ดว้ายมือไปเหนี่ยวผ้าม่านไว้ได้ จึงไม่หลุดตกลงไป สัญญาตกใจแว้บหายตัวไปทันที
นอกบ้านตรงหน้าต่างห้องนอน อ๋อมแอ๋มเจนนี่เกาะผ้าม่านไว้ ห้อยโตงเตงวี้ดว้าย อยู่ๆสองสาวก็ตัวลอยขึ้น สองสาวหันมองสัญญาที่เพ่งพลังค่อยๆปรากฏตัวขึ้นมาแล้วอุ้มสองสาวไว้
“ไม่ต้องกลัว พี่มาช่วยแล้ว...”
อ๋อมแอ๋มเจนนี่ เห็นสัญญาก็ กรี๊ด!!! กลัว โวยวายผลักสัญญาออกห่าง จนสองสาวร่วงตุ้บลงพื้นมา แล้ววิ่งกระเจิงออกจากบ้านไปทันที
ที่หน้าต่างรัชนีมองตามด้วยความแค้นก่อนทึ่จะก้มมองที่สัญญา สัญญาหน้าเจื่อนๆ อยากตามไปปลอบใจสองสาวแต่เกรงรัชนี จึงไม่ได้ตามไป
วรานุชกับอนวัชนั่งมองรัชนีที่จ้องสัญญานิ่งๆน่ากลัว รัชนีละสายตาจากสัญญา มาหาวรานุช “ชั้นขอโทษนะเฉิ่ม ชั้นลืมไปว่าเฉิ่มยังไม่เคยเจอชั้นแบบฟูลออฟชั่น”
วรานุชพยักหน้ายิ้มแหยๆ ก่อนที่จะถามรัชนีด้วยความสงสัย “แล้วผู้หญิงสองคนนั้น? จะไม่เอาเรื่องเราเหรอคะ”
“ถ้าชั้นยังอยู่ที่นี่ เฉิ่มวางใจได้เลยว่ามันจะไม่กล้ากลับมาอีก”
อนวัชกับวรานุชมองหน้ากันรู้สึกเรื่องราวที่เกิดขึ้นมีแนวโน้มที่ดีขึ้น
อนวัชหันมองรัชนีด้วยความขอบคุณทั้งหมดนี้เพราะรัชนีช่วยเหลือครอบครัวเขาไว้ “ขอบคุณมากนะครับ...ที่คุณรัชนีทำให้ผมกับนุชกลับมามีความสุขกันเหมือนเดิม”
รัชนีแอบเขิน “จริงๆแล้ว ชั้นก็ไม่ได้ตั้งใจช่วยเธอสองคนหรอก มันเป็นความแค้นส่วนตัวมากกว่า”