บทละครโทรทัศน์ กุหลาบร้ายของนายตะวัน ตอนที่ 8 หน้า 2
18 กุมภาพันธ์ 2557 ( 15:26 )
625.8K
พีระไถนาอยู่ที่ท้ายไร่ หน้าแดงก่ำ เหงื่อท่วมตัว น้ำค้างที่นั่งอยู่บนแคร่ใต้ต้นไม้ มองพีระยิ้มหยัน
“ให้ไวให้ไว ทำอะไรชักช้าจริงจริ๊งงงงง"
พีระฉุน "คนไม่เคยไถนามาก่อน จะให้ไวได้ไงห๊ะ ดีแต่บ่น ทำไมไม่ลงมาทำเอง!!!"
"เรื่องไรฉันจะทำ หน้าที่ไถนาเป็นหน้าที่ของนาย!!"
"ของควาย ไม่ใช่ของฉัน!!!" พีระหันไปทำงานต่อ แต่เฉาก๊วยไม่ยอมเดิน
"เดินสิไอ้เฉาก๊วย เดินสิเว๊ย คนยิ่งรีบๆอยู่..." พีระดันสุดแรง เฉาก๊วยยังไม่ยอมเดิน
"โว๊ยยย ไม่ทงไม่ทำมันแล้ว"
พีระจะเดินขึ้นมาแต่ขาจมโคลน เลยหน้าคว่ำ เฉาก๊วยหันมองแล้วเดินจากไป พีระโมโหมาก แต่น้ำค้างหัวเราะ
"ขนาดควายยังทนดูสภาพนายไม่ได้เล๊ยยย โถๆๆ น่าสงสาร"
พีระพูดไม่ออก โกรธจุกอก ระหว่างนั้นมีคนเดินมาหาน้ำค้างพร้อมหิ้วกระติกน้ำกับปิ่นโตมาด้วย
"หนูน้ำค้าง ลุงเอาน้ำกับอาหารมาให้"
"น้ำค้างขอบคุณมากค่ะลุง"
น้ำค้างรับกระติกน้ำกับปิ่นโตมาวางบนแคร่ ลุงหันไปเห็นพีระจมโคลนอยู่ ลุงลงไปช่วยดึงขึ้นมาทันที พีระหมดสภาพ โคลนเปื้อนทั้งตัว
"ลุงขอบใจพ่อหนุ่มมากนะ ที่มีน้ำใจช่วยคนแก่"
พีระงง "ขอบใจ?"
"ก็ที่พ่อหนุ่มช่วยลุงไถนา ขอบใจมากจริงๆ สมัยนี้หาคนหนุ่มคนสาวที่มีน้ำใจยากเหลือเกิน"
ลุงหันมาหยิบกระติกน้ำยื่นให้ "มามา มากินน้ำกินท่าก่อน"
พีระรู้สึกดีอย่างประหลาดที่มีคนขอบคุณเค้า พีระพูดกับตัวเอง "ขอบคุณ"
พีระรับกระติกน้ำมาเปิด แล้วก็ยกดื่มอักๆๆๆ น้ำค้าง ตะโกนมา
"นี่นี่ เหลือให้ฉันกินบ้างสิ"
พีระสำลักน้ำ น้ำค้างสมน้ำหน้า...ลุงเอาหมวกตัวเองใส่หัวให้พีระ พีระชะงัก
"ลุงให้หมวก ใส่แล้วจะได้ไม่ร้อน"
แล้วก็ถอดผ้าขาวม้าที่พันเอวออกมาส่งให้
“เอาไว้เช็ดเหงื่อ ลุงเพิ่งซักมา ยังหอมๆอยู่เลย”
พีระรับผ้าขาวม้าของลุงมาด้วยความอึ้งๆ
"หิวรึเปล่า ลุงเอาข้าวมาให้ มีน้ำพริก ปลาทู แล้วก็ผักสด กินได้มั๊ย"
"กินได้ครับ" พีระรู้สึกซึ้งน้ำใจ
ลุงกำลังเดินออกไป พีระเรียกไว้
"ลุงครับ เออ...ขอบคุณมากนะครับ"
หันไปทางน้ำค้าง "ฉันไปทำงานต่อล่ะนะ"