บทละครโทรทัศน์ กุหลาบร้ายของนายตะวัน ตอนที่ 8 หน้า 5
18 กุมภาพันธ์ 2557 ( 15:26 )
625.8K
ตะวันหันไปชนกับแอ๊ด กาแฟหกใส่เสื้อตะวัน ตะวันร้อนมาก โรสริน พีชกับแอ๊ดตกใจ
"อุ๊ยตาย ขอโทษ"
"ไม่เป็นไรครับ ไม่เป็นไร"
ปากบอกไม่เป็นไรแต่ร้อนมาก จนตะวันต้องรีบถอดเสื้อออกมา ทันทีที่ถอดเสื้อออก ทำเอาโรสริน พีชและแอ๊ด ตาค้าง อ้าปากค้าง ตะวันเอามือถูๆตรงที่โดนน้ำร้อน ตะวันรู้สึกว่ามีคนมอง หันไปถึงก็ผงะ เพราะสายตาของโรสริน พีชและแอ๊ดต่างจับจ้องมาที่เค้าเป็นตาเดียว
"มีอะไรรึเปล่าครับ??"
โรสริน พีชและแอ๊ดสะดุ้ง แล้วพีชก็นึกอะไรออก
ที่ริมทุ่งนาท้ายไร่ พีระกำลังก้มหน้าก้มตากินข้าว กินไปก็ยิ้มไป น้ำค้างมอง
"ยิ้มอยู่ได้ หรือว่าบ้าไปแล้ว"
"ไม่ได้บ้า ตอนที่ลุงขอบคุณฉันน่ะ รู้สึกดีไงก็ไม่รู้"
"มันเป็นความสุขที่เกิดจากการทำความดีไงล่ะ"
พีระชะงักคิดตาม
"จริงด้วย แต่แปลกนะ ความสุขที่ฉันรู้สึกวันนี้ เป็นความอิ่มเอม ปลื้มปิติ ไม่เหมือนความสุขเวลาที่ฉันไปเที่ยวผับ หรือซื้อของแพงๆ"
"นั่นน่ะมันเป็นความสุขชั่วครั้งชั่วคราว แต่ความสุขที่นายได้รับวันนี้เป็นความสุขที่แท้จริง มันจะอยู่ในความทรงจำของนาย นึกถึงทีไรก็ทำให้นายยิ้มได้"
"นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นด้วยกับคำพูดของเธอ" พีระมองน้ำค้างแววตาจริงใจ
"ขอบใจที่ทำให้ฉันพบความสุขแบบนี้ ทำให้รู้ว่าการทำเพื่อคนอื่น มันดียังไง"
น้ำค้างยิ้มตอบ แต่ก็ชะงักอดมองีระอย่างพระแวงไม่ได้
"โกหกป่ะเนี่ย"
"ฉันไม่ได้โกหก ดูตาฉันสิ" พีระยื่นหน้าไปใกล้น้ำค้าง "เห็นอะไรมั๊ย??"
น้ำค้างพยักหน้า "ขี้ตา"
"ไม่ได้ให้ดูขี้ตา ความจริงใจต่างหากที่อยู่ในแววตาของฉัน"
พีระยิ้มพร้อมยักคิ้ว แล้วก็ก้มหน้ากินข้าวต่อ น้ำค้างมองพีระยิ้มแล้วก็ส่ายหัว
ตะวันมองหน้าพีชด้วยความตกใจมาก "ให้ผมเป็นนายแบบ”
"ค่ะ พีชอยากให้คุณตะวันเป็นนายแบบคู่กับคุณโรส"
โรสรินตกใจกำลังจะบอกว่าไม่ แต่เสียงมาลัยแว๊ดดังขึ้นมาซะก่อน
"ไม่ได้!"
ทุกคนหันไปเห็นมาลัยกับมาลีเดินมา มาลัยเข้ามาควงแขนตะวัน