บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร แรด ตอนที่ 11
บริเวณโถงหน้าบ้าน มนสิชากรี๊ดลั่นบ้าน เสี่ยเป้ง หลินเอามือปิดหูทั้งสองข้าง
“หนูไม่ยอม!!!! หนูต่างหากที่ต้องเป็นเมียคุณคิ้ม ไม่ใช่นังแพน!”
มนชิตยืนกอดอกอยู่มุมหนึ่ง นิ่ง เงียบ สงบ สีหน้าแววตาเย็นชา...อารมณ์ประมาณกรูก็ไม่ยอมเหมือนกัน!
เสี่ยเป้งเหนื่อยใจ “แต่ลื้อต้องยอม เพราะลื้อจะมีผัวคนเดียวกับพี่สาวลื้อไม่ได้”
มนสิชาเจ็บใจ “พี่สาวชั่วๆน่ะสิ สันดานงูพิษ ชอบแย่งของๆคนอื่น”
หลินเย้ยหยันประมาณรู้เช่นเห็นชาติ “เชื้อแม่แรงก็งี้ ไวไฟตั้งแต่นมยังไม่ตั้งเต้า ดีไม่ดี ท้องป่องแล้วก็ไม่รู้”
แพนในชุดทำงานเดินออกมาจากหลังบ้าน ได้ยินหลินพาดพิงถึงแม้ก็ไม่พอใจ แต่ระงับอารมณ์
มนสิชาเดินจ้ำเข้าหาแพน หวังจะกระชากตบสักทีสองทีให้หายแค้น แต่แพนจับข้อมือมนสิชาไว้ทัน “แก...แกยั่วคู่หมั้นฉัน แพศยา!”
แพนยันตัวมนสิชาออก จนปะทะกับหลินที่รี่เข้ามาหวังจะช่วยลูก แล้วเซล้มไปทั้งคู่ เสี่ยเป้ง มนชิตยืนดูอย่างอิดหนาระอาใจ
หลินชี้หน้าแพน “นัง....นัง....นัง....นัง!!”
แพนไล่เรียง “หยำฉ่า บ้าผู้ชาย ใจง่าย เนรคุณ ครบยัง?”
มนสิชาด่า “หน้าด้าน ไร้ยางอาย!”
“ด่าตัวเองทำไม?”
“อร๊ายยยยยย ฉันจะตบแก!”
เสี่งเป้งห้าม “พอ!!!!! เลิกกัดกันเหมือนหมาซะที หนวกหู!!!”
แพนจะตอบโต้พ่อ แต่มนชิตเดินมาดึงแพนออกจากบ้านไปก่อน มนสิชากรี๊ดดดดด
มนชิตฉุดลากแพนมาจนถึงถนนหน้าบ้าน แพนสะบัดมือหลุด แล้วขยับห่างสองสามก้าว
“ฉันไม่ให้เธอแต่ง”
“เฮียมีสิทธิ์อะไร นี่มันชีวิตฉัน”
“ทำไมจะไม่มีสิทธิ์ อย่าลืมสิ ที่อยู่รอดมาได้ทุกวันนี้ เพราะใคร???”
ยี่สิบปีก่อน เสี่ยเป้งยืนจับมือเด็กหญิงแพนวัย 5 ขวบที่ประตูหน้าบ้าน สีหน้าเสี่ยเป้งไม่สู้ดีสักเท่าไหร่ เด็กหญิงแพนเห็นหลินท้องโตใกล้คลอดยืนมองตาเขียวปัดอยู่ตรงหน้า ข้างๆมี เด็กชายมนชิตอายุ 6 ขวบ ยืนอยู่ด้วย