บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร แรด ตอนที่ 11 หน้า 2
“แม่อีตายแล้ว อั๊วไม่อยากทิ้งอีไว้ที่โรงน้ำชา ให้อีมาอยู่ด้วยเถอะนะ”
“ไม่!!! อั๊วไม่เลี้ยงลูกเมียน้อย ถ้าให้อั๊วเลี้ยงมัน อั๊วเลี้ยงลูกหมาดีกว่า!”
“โธ่อาหลิน ลูกหมาช่วยลื้อซักผ้า ล้างจานได้มั้ย ไม่ได้แน่ๆ คิดดูให้ดี ลื้อกำลังท้องกำลังไส้ มีเด็กไว้ใช้สักคนจะได้สบายไง”
หลินมองหน้าแพนอย่างรังเกียจ แพนจ้องกลับสู้สายตา มีแววแข็งกร้าวนิดๆ “ไม่จำเป็น อั๊วมีมนชิตอยู่แล้วทั้งคน เรื่องอะไรจะต้องมาทนเห็นหน้ามัน...” หลินแบะปาก จิกตา “หน้าเหมือนแม่ยังกะอะไร มาทางไหน ไปทางนั้น!!!”
มนชิตจ้องแพนอย่างไม่ละสายตา รู้สึกถูกชะตาเด็กผู้หญิงคนนี้ อารมณ์รักแรกพบ มนชิตโพล่งขึ้นมา “ผมจะไม่ช่วยงานม้าแล้ว ผมเบื่อ ขี้เกียจ เหนื่อย อยากไปเที่ยวเล่นบ้าง”
“อามนชิต!!!”
เสี่ยเป้งได้ที “อาแพนอีทำได้ทุกอย่างนะ ให้อีอยู่เถอะ”
“ไม่!” อยู่ๆหลินก็เจ็บท้อง “โอ๊ย!!!”
เสี่ยเป้งตกใจเข้ามาประคองหลินอย่างทันท่วงที เสี่ยเป้งตะโกนลั่น “ละ...ลื้อ...ลื้อจะคลอดแล้ว” เสี่ยเป้งหอบหิ้วหลินที่กำลังจะคลอดออกจากบ้านไป เสียงร้องลั่นของหลินดังโหวกเหวกไปทั้งซอย
มนชิตยังยืนอยู่ที่เดิม สายตายังคงจ้องแพนที่ยังยืนอยู่ที่เดิมเช่นกัน “เธอชื่อแพนเหรอ” แพนพยักหน้า “ฉันชื่อมนชิต ฉันอนุญาตให้เธออยู่ที่นี่ได้”
แพนมองมนชิตด้วยความไม่เข้าใจ...ตานี่เป็นใคร ถึงใหญ่กว่าเจ้าของบ้าน
ปัจจุบัน...มนชิตจ้องแพนหน้าเข้มดุ สายตาเครียดๆ แค้นๆ “เธอเป็นของฉันตั้งแต่วันแรกที่มาที่นี่ เพราะฉะนั้น ใครหน้าไหนก็มาแย่งเธอไปไม่ได้”
“ใครหน้าไหนที่เฮียพูดถึง เขาเป็นหัวหน้าแก๊งเชียวนะ”
มนชิตหัวเราะ “ถุย! หัวหน้าแก๊งแล้วไง คิดว่าฉันไม่กล้าฆ่ามันเหรอ”
แพนตกใจ แต่ไม่ตื่นตระหนก “กล้าสิ เฮียเลวพอจะทำเรื่องชั่วๆได้อยู่แล้ว แต่คนอย่างเขาก็ไม่ใช่หมูที่ใครจะเชือดได้ง่ายๆ ฝีมือเขาน่ากลัวขนาดไหน เฮียก็เคยเห็น”
“ต่อให้มีไอ้คิ้มสิบคน ฉันก็ไม่กลัวหรอก ฉันจะเชือดมันให้เธอดูเป็นบุญตา”
แพนอึ้งไป “เอาสิ ถ้าวันไหนเขาตายเพราะฝีมือเฮีย วันนั้นจะเป็นวันตายของฉันเหมือนกัน”
มนชิตช็อก ไม่คิดว่าแพนจะรักคณินขนาดนั้น ก่อนหัวเราะลั่นเพื่อกลบเกลื่อนความสะเทือนใจ แววตาแค้นโคตร
“คงรักมันมากสินะ ถึงกับเอาชีวิตตัวเองเข้าแลก”
“ที่ยอมแลก เพราะไม่อยากเป็นสาเหตุให้ใครตาย”
“แล้วถ้าเป็นฉันซะเองล่ะ ที่ตาย”
“ถ้าเฮียเป็นฝ่ายโดนเชือดซะเอง ฉันจะไม่ไปเหยียบงานศพเฮียแม้แต่คืนเดียว”