บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ รักเร่ ตอนที่ 15 (2/2) หน้า 5
วายูนนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง เพิ่งรู้สึกตัวว่าหลุดปากไปแล้ว ตอบเสียงเบา “ค่ะ วาเจอกับเขาเมื่อคืนนี้ ตอนกลับมาจากงานเลี้ยง แต่วาบอกเขาไปแล้วว่าอย่ามายุ่งกับพวกเราอีก”
“แต่อาว่า..เขาคงไม่ยอมรามือไปง่ายๆแน่ เพราะเขารู้แล้วว่าลีล่าคือลูกของเขา”
“ถ้าเขาจะมาอ้างสิทธิ์ของความเป็นพ่อละก็ วากับเขาคงได้เห็นดีกันแน่ค่ะอา วาไม่มีวันยอมเสียลูกไปให้กับคนที่เขาไม่เคยเห็นค่าของเราหรอกค่ะ” วายูนน้ำตาเริ่มพรั่งพรู แต่สีหน้ายังเด็ดเดี่ยว “วาจำได้ไม่ลืม เขาเคยเฉดหัวเราสองแม่ลูกให้ออกจากชีวิตเขา วาไม่เคยลืม !”
อาพร้อมจิตและนิโคไลตกใจกับท่าทางเกรี้ยวกราดของวายูน อาพร้อมจิตรีบโอบกอดวายูนไว้ วายูนร้องไห้โฮออกมาทันที นิโคไลมองวายูนอย่างกังวล
นิโคไลเอาเรื่องวายูนมาคุยกับไฮดี้และคาร์ล “ไอไม่นึกเลยนะว่า..นักการทูตคนนั้น เขาจะกลับเข้ามาในชีวิตของวายูนอีก แล้วยิ่งตอนนี้เขารู้ว่า..ลีล่าคือลูกของเขา เขาคงไม่ออกไปจากชีวิตของวายูนง่ายๆแน่”
ไฮดี้กังวล “แล้วเธอก็รู้นิโคไล วายูนเป็นคนขาดความอบอุ่นจากทั้งพ่อและแม่ บางทีวายูนอาจใจอ่อน ยอมกลับไปคืนดีกับเขาก็ได้ เพื่อให้ลีล่าได้มีทั้งพ่อและแม่อยู่พร้อมหน้ากัน คนเป็นแม่น่ะ..ยอมสละได้ทุกอย่างละ..เพื่อความสุขของลูก..”
คาร์ลเอาใจช่วยเพื่อน “เพราะฉะนั้น..ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป ยูควรจะรู้นะนิโคไล..ว่ายูควรจะทำอะไร”
วายูนกับนิโคไลนั่งอยู่ในโรงแรม วายูนยังมีสีหน้าแปลกใจไม่หาย “คุณนึกยังไงคะ..ถึงชวนฉันมาที่นี่น่ะ..นิโคไล..”
“คุณจำได้ไม๊ว่าผมเคยสัญญากับคุณว่า..สักวันผมจะพาคุณมาที่นี่..”
“ฉันจำได้ค่ะ..”
วายูนมองไปรอบๆอย่างชื่นชมในความงามของสถานที่แล้วชะงักไป เพราะนึกถึงตอนที่รามิลพาวายูนมากินเค้กช็อคโกแลตอันเลื่องชื่อของที่โรงแรมแห่งนี้
“เอ้า..ลองชิมดูสิว่าอร่อยสมคำร่ำลือไหม”
“อร่อยสมคำร่ำลือจริงๆค่ะ เค้กช็อคโกแลตที่นี่ ดังระดับโลกเลยนะคะ แถมสูตรต้นตำรับดั้งเดิมก็ต้องมาทานกันที่โรงแรมซัคเกอร์นี้ ที่เป็นโรงแรมเก่าแก่ร้อยกว่าปีเลย คุณรามิลลองชิมดูสักคำสิคะ”
รามิลตัดเค้กกิน แล้วทำหน้าแบบเดียวกับวายูนเมื่อกี้ วายูนหัวเราะคิก
วายูนสะบัดหน้าเหมือนจะให้ความทรงจำเกี่ยวกับรามิลหายไป
นิโคไลไม่ทันสังเกตอาการของวายูนเพราะมัวแต่หมกมุ่นในสิ่งที่เขากำลังจะพูดกับเธอ “แต่-แต่ก่อนผมเป็นแค่นักศึกษาจนๆคนหนึ่ง เลยไม่มีปัญญาจะพาคุณมาที่นี่ได้ แต่ผมก็ไม่เคยลืมสัญญาที่ให้ไว้กับคุณ..ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับคุณ..ผมไม่เคยลืม”.
“ขอบคุณนะนิโคไล..คุณดีกับฉันเสมอ”