บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 13 หน้า 4
เรือนเกศอาภา คีรินเข้ามารายงานอุษา “ข้าไปเห็นมากับตา ไอ้หมอผีอุบาทว์นั่นมันยังอยู่ในเขตจันทรปุระ ฐานะมั่งคั่งขึ้นผิดหูผิดตา”
“มันอาจจักร่ำรวยเพราะสมบัติที่ติดตัวมาก็ได้”
“คนอพยพจากต่างถิ่น อย่างมันน่ะรึจักมีสมบัติติดตัว มันเหลือกินเหลือใช้ขนาดซื้อสาวมาเป็นทาสของมันด้วยซ้ำ”
“เจ้าคิดว่ามันร่ำรวยขึ้นมาเพราะทำเรื่องอุบาทว์ นั่นรึ”
“คนที่จ้างมันคงปิดปากมันด้วยเงินทองมิน้อยละ”
“อย่างไรเสียอาญาแผ่นดินก็ต้องทำให้มันกลัวจนต้องเปิดปากออกมาจนได้”
เกศอาภาก้าวออกมา “พวกเจ้ากล่าวหาใครอย่างเลื่อนลอยมิได้หรอกนะ”
อุษา คีรินหันมาพร้อมกัน “พระอัครชายา”
“มีทางเดียวเท่านั้นคือจับให้ได้คาหนังคาเขา”
เรือนบุษกร บริวารลำเลียงสำรับอาหารเข้ามาจัดวาง อริยะนั่งเลื่อนลอยอยู่มุมหนึ่ง บุษกรโบกมือไล่บริวารทุกคนให้ออกไป เมื่อบริวารออกไปแล้ว บุษกรยกอาหารจานหนึ่งออกไปที่มุมลับตา อริยะเลื่อนลอยไม่รู้สึกรู้สาอะไรเหมือนเมายา บุษกรออกมาจากมุมลับตานั้นพร้อมอาหารจานนั้น
“ท่านพี่...กินข้าว...มีแต่ของถูกปากท่านพี่ทั้งนั้น” บุษกรป้อนอาหารจานนั้นด้วยมือของตัวเอง
อริยะกินอย่างว่าง่าย ป้อนอะไรก็กิน
บริวารกลับเข้ามา “พระชายา”
“ใครใช้ให้เจ้าเข้ามา”
“มีชายคนหนึ่งต้องการพบพระชายา”
“มันเป็นใคร”
“เขาบอกว่า เขาเป็นผู้กำหนดอนาคตพระชายา”
บุษกรเกรี้ยวกราดทันที“บังอาจ...ไอ้คนถ่อยสามหาวนี่มันเป็นใคร”
“ข้าจักไล่เขาไปเดี๋ยวนี้” บริวารลนลานจักออกไป
บุษกรนึกออกทันทีว่าต้องเป็นมันแน่ “เดี๋ยว”
หมอผีที่ถูกพาเข้ามาคอยอยู่มุมหนึ่ง ถือวิสาสะหยิบจับโน่นนี่ อันไหนเล็กหน่อยก็พร้อมจักขโมยซุกซ่อนไว้ในร่มผ้า
บุษกรก้าวเข้ามา “ข้าบอกเจ้าแล้วใช่ไหม ที่นี่มิใช่ที่ที่เจ้าจักเข้ามาเหยียบ”
“ขืนรอให้ท่านเป็นฝ่ายไปหาข้าเอง แล้วเมื่อไหร่ข้าจักได้ส่งข่าวสำคัญให้ท่านรู้เล่า”
“ข้ามีเวลาให้เจ้ามิมาก”
“ท่านจักไม่เลี้ยงดูข้าด้วยอาหารอันเลิศด้วยรสเสียหน่อยรึ”
“บอกข่าวสำคัญของเจ้ามาเดี๋ยวนี้” บุษกรดุดันจ้องเขม็ง