บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 6

กลางดึก บนท้องฟ้าเห็นพระจันทร์เกือบเต็มดวง ที่บ้านรับรอง หัวขโมย 2 คนลัดเลาะอาศัยพุ่มไม้พรางตัวเข้ามา เมื่อเห็นปลอดคน..หัวขโมยรีบพาตัวเองไปที่ด้านข้างบ้านรับรองทันที

ในความมืดสลัว..ศิลปวัตถุชิ้นย่อมถูกห่อด้วยผ้า ก่อนยัดลงในถุงปุ๋ย หัวขโมยอีกคนกำลังส่องไฟฉายขนาดเล็ก เลือกหยิบของเอามาส่งให้แผนกจัดเก็บ แล้วส่งสัญญาณกันว่าน่าจะพอแล้ว หัวขโมยแพ็คของเสร็จกำลังจะกลับออกไป ประตูห้องทำงานเกรียงที่ปิดอยู่ ค่อยๆ แง้มเปิดออกได้เอง หัวขโมยทั้งคู่ตกใจหันไปมอง คิดว่ามีคน ชักมีดออกมาเตรียมตัวทันที... ไม่มีอะไรเกิดขึ้น นอกจากประตูที่เปิดแง้มค้างอยู่ หัวขโมยคนหนึ่งจะกลับออกไป แต่อีกคนเกิดความโลภเพิ่มเติม ยื้อดึงเพื่อนไว้ แล้วบุ้ยใบ้ไปทางห้องที่แง้มเปิดนั้น เพื่อนส่ายหน้าปฏิเสธ แต่อีกคนผละตรงไปที่ห้องอย่างระมัดระวังตัว เพื่อนหัวขโมยจำใจวางถุงกระสอบลง แล้วตามเข้าไป

ในห้องทำงานเกรียง หัวขโมยทั้งสองคน ตามกันเข้ามาในห้อง คนแรกกราดส่องไฟฉายในมือไปทั่วห้อง มีของชิ้นใหญ่ๆ กับลังที่สุมอยู่ หัวขโมยทั้งสองแยกย้ายกันสำรวจ เผื่อมีอะไรให้กวาดได้อีก หัวขโมยคนแรกสาดไฟฉายไปแล้วต้องผงะแทบร้อง บุษกรยืนจ้องเขม็งมาในความมืด ในสภาพปล่อยผมยาว หน้าซีดขาว ไม่มีตาขาวมีแต่ตาดำ ไฟฉายร่วงจากมือหัวขโมย หัวขโมยรีบก้มลงควานหา เพราะไฟดับมืดไปเลย หัวขโมยอีกคนก็ตกใจ กระชับมีดในมือ

“ไอ้บ้า มึงเป็นบ้าอะไรวะ”

“กูว่าไปกันเหอะ ท่าทางไม่ค่อยดีว่ะ” เพื่อนบอก

“มึงนี่ตาขาวไม่เข้าเรื่อง หาติดไม้ติดมือไปอีกหน่อยสิวะ” หัวขโมยอีกคนนึงด่า

หัวขโมยสาดไฟฉายไป กวาดตามองหาของจนไปเห็นสิ่งหนึ่งมีผ้าคลุมปิดเอาไว้ พอดึงผ้าที่คลุมปิดอยู่ออก ก็เห็นเป็นแผ่นศิลาจารึก หัวขโมยจึงเลิกให้ความสนใจมองหาของอย่างอื่นแทน  ไฟฉายสาดผ่านไปมุมหนึ่ง บุษกรยืนหันหลังผมยาวเต็มหลัง

หัวขโมยอีกคนแทบผงะ ใจหายวาบเหมือนกัน “กูว่าไปเหอะ ได้เยอะแล้ว พอแล้ว”

หัวขโมยอีกคนหลอนอยู่เหมือนกัน “ไปก็ไป”

หัวขโมยทั้งคู่จะไปที่ประตู ประตูที่แง้มอยู่ปิดตัวเองเข้ามาอย่างแรง สองหัวขโมยสะดุ้งสุดตัว พยายามเปิดประตู แต่ไม่สำเร็จมันเหมือนถูกปิดตาย บุษกรหัวเราะเสียงต่ำอย่างเยาะสมน้ำหน้า สองหัวขโมยชะงัก เพราะได้ยินเหมือนกันต่างหันมองหน้ากันแล้วหันกลับมา บุษกรยืนหันหลังให้อยู่ไม่ไกล แต่แล้วจู่ๆ คอก็หมุนหันมาเผชิญหน้า ตัวไม่ขยับ หน้าเป็นปีศาจยับยู่ย่นบิดเบี้ยว สองหัวขโมยช็อกตาค้าง ในเสี้ยววินาที ส่วนหัวที่น่ากลัวของปีศาจบุษกรก็ยืดคอเหมือนพุ่งเข้าหาสองหัวขโมย ด้วยสัญชาตญาณ สองหัวขโมยปัดป้องด้วยมีดในมือ ล้มลุกคลุกคลานหนีเอาชีวิตรอดกันไปทั่วห้อง แหกปากร้อง