รีเซต

บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 6 หน้า 3

บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 6 หน้า 3
Pannaput_tvs
11 สิงหาคม 2559 ( 17:25 )
186.5K
บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 6
14 หน้า

หน้าบ้านรับรอง เจ้าหน้าที่มูลนิธิหามเปลศพสองศพผ่านไป โยสิตาที่กำลังเดินตามกวินทร์มาแทบผงะ ทั้งที่ยังจับต้นชนปลายอะไรกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ถูก รู้แต่ว่าบรรยากาศชวนขนลุกขนพองไม่น้อย บริเวณหน้าบ้านรับรองยังถูกกันเอาไว้เป็นพื้นที่ห้ามเข้าด้วยแถมเชือกสีเหลือง กสินทร์ กฤตธร ออกมาจากในบ้านรับรองกับตำรวจเจ้าของคดี

“ของมีค่าทุกอย่างอยู่ครบหมดครับ” กสินทร์บอกกับตำรวจ

กฤตธรหันมาเห็นโยสิตาที่ยืนหน้าตื่นอยู่ข้างๆ กวินทร์ เดินเข้ามาหา “ผมไม่คิดว่าคุณจะมา”

“ฉันก็ไม่คิดว่าเรื่องยุ่งๆ ที่คุณว่าจะเป็นเรื่องร้ายแรงขนาดนี้” โยสิตาสีหน้ายังตกใจ

“สรุป คนร้ายมีแค่สองคนเหรอครับพี่กฤต” กวินทร์เอ่ยถาม

“น่าจะเป็นอย่างงั้น มันคงผิดใจกันเลยฆ่ากันเอง” กฤตธรคอบ โยสิตารู้สึกถึงบรรยากาศหดหู่ หลอนและเย็นยะเยือก

“ที่นี่ยังเป็นพื้นที่หวงห้ามอยู่ ยังไงคุณก็ยังเข้าไปทำงานไม่ได้อีกหลายวัน” กฤตธรบอก โยสิตาพยักหน้ารับรู้อย่างยอมรับโดยดุษฎี

เกรียงยืนนิ่งอยู่อีกมุม...แน่ใจว่าเรื่องร้ายนี้ไม่ปกติ

 

ในบ้านกสินทร์ กวินทร์เข้ามารายงานความคืบหน้า“ตำรวจถอดข้อมูลในกล้องวงจรปิดไปแล้วครับ บอกว่าอย่างเร็วพรุ่งนี้เราคงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง”

“ของอยู่ครบใช่ไหมคุณเกรียง” กสินทร์ถาม

“ครับ อยู่ครบครับ..มันห่อเอาไว้อย่างดีเตรียมขน แต่คงผิดใจกันก่อนอย่างตำรวจว่า...”

โยสิตานิ่งฟังพูดอะไรไม่ออกกับเรื่องสยองที่เกิดขึ้น

“กลัวไหม คุณโย” กฤตธรถามด้วยความเป็นห่วง

โยสิตากระอักกระอ่วน จะให้ตอบว่าไม่กลัวก็ไม่ได้

เมธาวีที่นั่งจ้องหน้าโยสิตาอยู่นาน ลุกพรวดขึ้นชี้หน้าโยสิตา “ผู้หญิงคนนี้จะพาความเดือดร้อนมาให้ทุกคน” ทุกคนนิ่ง อึ้งตะลึงงัน โยสิตาช็อกที่จู่ๆ ก็ถูกกล่าวหา “ผู้หญิงคนนี้จะพาความฉิบหายมาให้ทุกคน” เมธาวีเน้นย้ำ..เหมือนไม่ได้เป็นตัวของตัวเอง เหมือนมีคำสั่งอยู่ข้างหูให้พูดตาม โยสิตาหน้าซีดเผือด

“เมย์ครับ เมย์ ผมว่าเราไปทางโน้นกันดีกว่าครับ” กวินทร์พาตัวเมธาวีออกไปอย่างละม่อม

เมธาวีเหมือนว่าง่ายแต่จ้องมองโยสิตาไม่ละสายตาจนถูกพาออกไป โยสิตางงงงัน แถมยังพบว่าสายตาของทุกคนจ้องมองมาที่ตน อึดอัดอย่างบอกไม่ถูก

“คุณกินอะไรมารึยัง..หิวไหม” กฤตธรชวนเพื่อเปลี่ยนเรื่องคุย เปลี่ยนบรรยากาศ โยสิตาได้แต่สายหน้าพูดไม่ออก

 

บ้านเกรียง เกรียงเอ่ยขึ้น “ไม่ต้องเดาข้าก็รู้ ว่าเรื่องร้ายที่เกิดขึ้นมันเป็นฝีมือเจ้า”

บุษกรที่ยืนอยู่มุมสลัวมุมหนึ่ง หน้ายิ้มละไม “พวกมันเข่นฆ่ากันเอง ข้ามิได้เกี่ยวข้อง”

“เจ้ากำลังสร้างบาปให้ตัวเจ้าเอง”

“กิเลศในตัวพวกมันต่างหากที่ทำให้พวกมันทำลายล้างกันเอง” บุษกรเถียง


14 หน้า