บทละครโทรทัศน์ สายลับจับแอ๊บ ตอน 23 หน้า 2
“ย่าจะส่งหนูอันไปเรียนปอโทที่อังกฤษ แกคิดว่าแกรอได้มั้ยตาหมอ”
หมอไทยโวยเล็กๆ “แต่น้องอันเพิ่งเรียนปีสามเองนะครับ ถ้าจะให้เรียนต่อโท เมื่อไรผมจะได้แต่งซักทีล่ะครับคุณย่า” อันนากับนภิสอึ้งไม่เข้าใจ
“ผมขอทราบเหตุผลได้มั้ยครับ? ถ้าคุณย่ามีเหตุผลดีพอ ผมก็จะยอมรับ”
“ย่าได้พิสูจน์หนูอันนาแล้วว่าเหมาะสมกับแก ถึงเวลาที่แกต้องพิสูจน์ตัวเองด้วยว่าเหมาะสม กับหนูอันนา อย่าลืมสิตาหมอว่าเราสองคนอายุต่างกัน หนูอันนาก็ยังเด็ก ย่าไม่แน่ใจว่าเราทั้งสองรักกันจริงหรือแค่หลงรูปจูบเงา เพราะฉะนั้นเวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์รักแท้ ถ้ารักกันจริงก็ต้องรอกันได้ มีใครคัดค้านอะไรมั้ย” หมอไทยเงียบมองหน้าอันนา
“สำหรับอัน อันคิดว่าคุณย่าคงไตร่ตรองมาอย่างดีแล้วค่ะ”
คุณย่านวลมณียิ้มพอใจ “แล้วเธอล่ะ”
“คนเป็นแม่ยังไงก็เห็นลูกเป็นเด็กตลอดเวลา แต่งช้าๆ อีกนิดจะได้อยู่กับแม่นานๆ โอเคมั้ยลูก” คุณย่านวลมณียกมือขึ้นลูบหัวอันนาด้วยความเอ็นดู หมอไทยหน้างอที่ไม่มีใครเข้าข้างได้แต่พยักหน้ารับ คุณย่านวลมณียิ้มอ่อนโยน
“ย่าไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอกตาหมอ ย่าจะอนุญาตให้แกกับหนูอันนาไปดูสถานที่เรียน ที่ต่างประเทศด้วยกันได้ ไหนๆ จะเป็นสะใภ้วังมัจฉาแล้ว ก็ต้องจบที่ๆ มันดีๆ หน่อยจะได้เป็นเกียรติแกวงศ์ตระกูล”
หมอไทยยิ้มกว้าง “จริงเหรอครับคุณย่า” หมอไทยหันไปยิ้มกับอันนาแล้วก็นึกขึ้นได้
“อ้าว แต่ตอนอันนาไปเรียนจริงๆ ผมกับอันนาก็ต้องห่างกันเป็นปีเลยสิครับ”
“แกก็เว่อร์ไป สมัยนี้นั่งเครื่องบินแป๊ปเดียวก็เจอกันแล้ว ไลน์ สไกป์ แทงโก เฟซไทม์ก็มีให้ใช้ อย่ามาทำตัวโบราณหน่อยเลย”
ทุกคนขำกับคำพูดของคุณย่านวลมณีที่รู้จักแอพในโทรศัพท์ทุกอย่าง คุณย่านวลมณีหันไปเห็นแพรพิณนั่งเหม่ออยู่นานก็ทนไม่ได้ “แล้วแม่นั่น วันนี้ไม่เอาปากมาด้วยเรอะ”
ทุกคนหันไปมองแพรพิณเป็นตาเดียว แพรพิณค่อยรู้ตัวหันมายิ้มกับทุกคนแบบเจื่อนๆ
“อะไรนะคะ คุณหญิงย่า”
“ชั้นถามว่าหล่อนไม่ได้เอาปากมาด้วยเหรอ ปรกติเห็นต้องพูดแทรกผู้ใหญ่ตลอดเวลา”
แพรพิณยิ้มแหยๆไม่โต้ตอบ คุณย่านวลมณีเพ่งมอง “มีปัญหาชีวิตล่ะสิ ไหนเล่ามาซิว่ามีอะไร”
แพรพิณอึกอัก “แพรทะเลาะกับเพื่อนน่ะค่ะ”
คุณย่านวลมณีนึกอยู่ครู่หนึ่ง “อ้อ ยัยสองทะโมนร่วมแก๊งของเธอน่ะเหรอ”
แพรพิณพยักหน้ารับแบบจ๋อยๆ “ค่ะ”
คุณย่านวลมณีสอน “โตๆ กันแล้ว มีอะไรก็พูดเปิดใจกัน ทำอะไรผิดก็ขอโทษ โบราณเค้าถึงว่าเพื่อนกินหาง่าย เพื่อนตายหายาก ชั้นเห็นพวกหล่อนรักกันจะตาย เสียดายเวลาที่คบกันมาเปล่าๆ” แพรพิณพยักหน้ารับ ยกมือไหว้ “ขอบคุณค่ะ”
“พอหล่อนพูดมากชั้นก็จะลมจับ พอไม่พูดเลยก็ขัดหูขัดตาชั้นจริงๆ”
แพรพิณยิ้มรับ หมอไทยยังหน้างอที่ต้องห่างจากอันนา อันนากับนภิสมองหมอไทยอย่างขำๆ