บทละครโทรทัศน์ สายลับจับแอ๊บ ตอน 10 หน้า 3

“ผมขอโทษคุณพันธิตด้วยนะครับ และขอบใจพวกนายทั้งสี่คนด้วยที่แก้สถานการณ์ได้ดี พวกนายเก่งมาก” จุงเบรับ “สบายมากพี่” พาทีหันไปมองทีมงานแบ็คสเตจดุ ทีมงานรีบก้มหน้า “ใครเป็นคนเอาสคริปต์ไปให้พิธีกร!”แบ็คสเตจตอบอย่างกลัวๆ “ผะ...ผมครับ” “คำถามพวกนั้นไม่ใช่ที่เราลิสต์ไว้ บนเวทีเมื่อกี้มันคืออะไร ตอบ!” “ผมไม่รู้ครับ ผมแค่เอาไปให้เฉยๆ ไม่ได้ทำอะไรเลยครับพี่” พาทีนิ่ง “ทุกคน โฟกัสในงานของตัวเองมากกว่านี้ อย่าให้พลาดแบบนี้อีก!” พาทีมองขอโทษพันธิต พันธิตยิ้มเป็นเชิงไม่เป็นไร ทีมงานรีบแยกย้ายไปทำงานด้วยความกลัว

บนเวที ไฟค่อยๆ เฟดขึ้นพร้อมเสียงดนตรี บลูปรินซ์กำลังโชว์เพลงแรกบนเวที แฟนคลับกรี๊ดและเต้นกันกระจาย พาทีเดินดูในห้องแถลงข่าว สังหรณ์ใจอะไรบางอย่าง ระหว่างเดินๆไป พาทีชนเข้ากับนาเดียร์ที่ปลอมตัวมา นาเดียร์เห็นเป็นพาทีก็รีบก้มหน้า นาเดียร์ดัดเสียง “ขอโทษค่ะ” นาเดียร์รีบเดินออกไป พาทีจำนาเดียร์ได้ทันที พาทีจะตามไป แต่อนาสตาเซียกับลีเดียมาเต้นขวางทางอย่างรู้ทัน นาเดียร์หายไปในกลุ่มแฟนคลับ พาทีมองอีกทีนาเดียร์หายไปแล้วในฝูงคน

หลังเวที พรนางฟ้าดึงทั้มไดรฟ์จากคอมมาส่งให้บัวบุหงา “ชั้นเห็นคุณชลลัมภีร์ คุณพาทีตะกี้ น่ากลัวมากอะ” “ชั้นก็กลัว สกิลการทำลายล้างมาแรงมาก” “เดี๋ยวชั้นจะหาทางเอาทั้มไดรฟ์ให้คุณชลลัมภีร์เอง แกจะได้ไม่ถูกสงสัย โอเคนะ” “ดีๆ ขอบใจมาก” พาทีเดินมาพอดี “แองจี้!” พรนางฟ้ากับบัวบุหงาหันหน้ามาหาพาที บัวบุหงากำทั้มไดรฟ์แน่น พยายามไม่มีพิรุธ “รู้มั้ยมีคนเปลี่ยนสคริปต์บนเวที” “อะไร นะคะ” “ฉันขอตัวก่อนนะคะ” “เดี๋ยวครับ ทั้มไดรฟ์นั่น ไฟล์รูปรึเปล่าครับ” บัวบุหงาหน้าซีด พยายามตั้งสติ “อ๋อ...ใช่ค่ะ แต่มันเสีย เปิดไม่ติด ก็เลยจะไปเอาอันใหม่มาให้ค่ะ” “อ๋อ..” “ไปทำงานก่อนนะคะเดี๋ยวคุณพันธิตเรียกหา” บัวบุหงาวิ่งออกไป เหลือแค่พาทีกับพรนางฟ้า พาทีพูดกระซิบจริงจัง “แองจี้...ชั้นเจอนาเดียร์ในงานนี้” “นาเดียร์?” “อืม...ชั้นสังหรณ์ใจไม่ดีบางอย่าง เธอรีบไปตามดูว่านาเดียร์กำลังจะทำอะไร” “ได้ค่ะ” พรนางฟ้ามองพาทีให้มั่นใจในตัวเธอ แล้วเดินออกไป พาทีไม่สบายใจ

มุมข้างเวที บัวบุหงากำทั้มไดรฟ์ในมือแน่น บัวบุหงามองชลลัมภีร์ที่กำลังนั่งมองนาฬิกา ไม่สบอารมณ์ “จะเอาไปให้ยังไง ให้มันดูไม่มีพิรุธวะ” บัวบุหงาคิด “อ๋อ...แกล้งล้มใส่ ทิ้งทั้มไดรฟ์เอาไว้ แล้วกระซิบบอกคุณชลลัมภีร์ว่า หลักฐานจับแอ๊บบลูปรินซ์ค่ะ โอ๊ย ฉลาดมากค่ะอีบัว!!” บัวบุหงากำลังจะเข้าไป พันธิตมาขวางทาง “จะไปไหนอีก ไม่ถ่ายรูปเหรอ” “ก็...กำลังจะไปถ่ายรูปอยู่นี่ไง” “หน้าเวทีมันไปทางโน้น ไม่ใช่ทางนี้ แล้วนี่อะไร” พันธิตดึงทั้มไดร์ฟจากมือบัวบุหงา “เห้ย! นั่นมันทั้มไดรฟ์ของชั้นนะ เอาคืนมา”