บทละครโทรทัศน์ รากนครา ตอน 13
ในสวน คุ้มเจ้าศุขวงศ์ เขียนจันทร์ คำแก้วลำเลียงอาหารสำหรับคนงานกันมา
“อ้ายอินทร ..อ้าย..มาเอากับข้าวกับปลาเน้อ”
อินทรผละจากงานเข้ามา “วันนี้ทำอะไรกินบ้างล่ะ คำแก้ว”
“มีแกงกบ ผักเชียงดา มีปลาย่างด้วย”
“อ้ายกำลังนึก อยากกินอยู่พอดี”
“มีข้าวต้มมัดมาเผื่อด้วยเน้อ”
“เขียนจันทร์นี่เหมือนรู้ใจ...” อินทรจะรับปิ่นโตไปจากคำแก้ว แต่คำแก้วยื้อไว้ไม่ยอมส่งให้ง่ายๆ
“แต่อ้ายต้องตอบคำถามข้าเจ้า จนกว่าข้าเจ้าจะพอใจก่อนเน้อ”
“อ้ายตอบได้ทุกคำถาม ในโลกนี้ไม่มีอะไรที่อ้ายไม่ รู้”
“ข้าเจ้าก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน เรือนหลังใหม่ที่กำลังปลูกจะเสร็จเมื่อไรอ้าย”
“สามสี่เดือนก็น่าจะแล้ว แต่เจ้าน้อยเปิ้นไม่ได้เร่งร้อนอะไร เปิ้นสั่งแค่ว่าให้ตั้งใจทำให้ปราณีตสุดฝีมือ”
เขียนจันทร์ซัก “เปิ้นจะให้ใครมาอยู่เรือนนี้”
“เอ..ไม่ รู้สิ”
คำแก้วต่อว่า “อ้าว ไหนอ้ายบอกว่าตอบได้ทุกคำถาม”
“ก็อ้ายไม่ได้ถามเจ้าน้อยเปิ้น”
“ปลูกเรือนแต่ไม่ รู้ว่าใครจะมาอยู่ มาเป็นเจ้าของ โกหกแล้วอินทร”
“ไม่ได้โกหก”
“งั้นถามอีกคำเดียว..เจ้าน้อยเปิ้นจะใช้เรือนหลังใหม่เป็นเรือนหอใช่ไหม” อินทรพูดไม่ออก อึกอัก
“พูดมา”
“พูดบ่ได้”
“พูดบ่ได้ก็บ่ต้องกิน..อย่าหาว่าข้าเจ้าใจร้ายเลยเน้อ..ไปน้าเขียนจันทร์”
“โอกาสสุดท้ายแล้วนะอินทร” อินทรยิ่งอึกอักเหมือนอยากพูด แต่ก็หักห้ามใจไว้ “อินทรพูดบ่ ได้”
“อย่างนั้นมื้อนี้ก็ไปหาใส่ท้องเอาเองก็แล้วกันนะ” เขียนจันทร์เดินจากไป กับคำแก้ว
บนเรือน คุ้มเจ้าศุขวงศ์ ผ้าซิ่นชียงเงินของแม้นเมืองถูกหยิบออกมาจากหีบ แลัวคลี่ออกดู
“สวยจริงๆ..ยิ่งดูใกล้ๆยิ่งสวย น้องว่าซิ่นเชียงเงินสวยกว่าซิ่นเชียงพระคำเสียอีก”