รีเซต

บทละครโทรทัศน์ รากนครา ตอน 13 หน้า 3

บทละครโทรทัศน์ รากนครา ตอน 13 หน้า 3
Pannaput_tvs
14 กันยายน 2560 ( 11:17 )
6.9M
รากนครา ตอน 13
19 หน้า

เรือนศุขวงศ์ คำแก้วเม้ากับขียนจันทร์

“ข้าเจ้าไม่เข้าใจ..เจ้าแม้นเมืองของเรา ทำอะไร เปิ้นก็จะต้องขอทำให้ได้เหมือนกัน เปิ้นจะเลียนแบบเจ้าแม้นเมืองไปทุกเรื่อง ทำไมกัน”

“เปิ้นก็คงบ่อยากน้อยหน้าในสายตาเจ้าศุขวงศ์”

“นี่มันเข้าขั้นหน้าไม่มียางอายแล้วนะน้าเขียนจันทร์”

เขียนจันทร์หยิกหมับ “ใครสอนเอ็งให้พูดอย่างนี้”

“โอย  อูย..ไม่มีใครสอนเจ้า”

“อย่าพูดอย่างนี้อีก”

“ก็มันเหลืออดเหลือทน”

“จะพูดอะไรออกมา คิดถึงเจ้าถึงนายบ้าง ใครได้ยินเข้าจะตำหนิไปถึงพ่อแม่ ไปถึงเจ้านายเอ็ง ว่าไม่อบรมสั่งสอน”

“เจ้า..ก็คุยกันอยู่แค่น้าเขียนจันทร์กับข้าเจ้านี่แหละ บ่ให้คนอื่นได้ยินหรอก” เขียนจันทร์ถอนใจ

“เปิ้นถึงขนาดขอแบ่งเชียงเงินสี่วัน เชียงพระคำสามวันนี่มันก็น่าเกลียดมากพอแล้ว ไม่ รู้ว่าวันข้างหน้าจะขออะไรอีก”

“เอ็งรู้เรอะคำแก้วว่าขอแบ่งสามวัน สี่วัน มันหมายถึงอะไร”

“แหม  น้าเขียนจันทร์  ข้าเจ้าบ่ใช่ละอ่อนแล้วเน้อ” เขียนจันทร์หมั่นใส้ไม่น้อย หยิกคำแก้วเข้าให้อีกชุด

“โอย อูย..เราจะอยู่กันเฉยๆทำไม่ รู้ไม่เห็น ไม่ได้หรอกนะน้าเขียนจันทร์ ยังไงก็ต้องคิดหาทางช่วยให้เจ้าแม้นเมืองของเราสบายใจขึ้นบ้าง”

 

อีกมุม คุ้มเจ้าศุขวงศ์ แม้นเมืองนั่งพับผ้าใจลอย เขียนจันทร์คลานเข้ามาหา

“เจ้าแม้นเมืองเจ้า ผ้านั่นทิ้งไว้เถอะ ประเดียวข้าเจ้าจะพับเก็บให้เอง”

“ไม่เป็นไรหรอกเขียนจันทร์  เขียนจันทร์กับคำแก้วก็งานล้นมือกันอยู่แล้ว เราอยู่ว่างๆให้เราทำตัวให้เป็นประโยชน์เถอะ”

“ข้าเจ้ารู้ ว่า เจ้าต้องหวานอมขมกลืนขนาดไหน มีอะไรที่ข้าเจ้าจะช่วยแบ่งเบาความทุกข์ของเจ้าได้ เจ้าบอกเขียนจันทร์มาเกิด”

แม้นเมืองผืนยิ้ม “ขอบใจนะเขียนจันทร์ เรารู้ว่าเขียนจันทร์เป็นห่วงเรา แต่สักวันเรื่องแบบนี้มันก็จะผ่านไปเอง เราทำให้เกิดปัญหา ทั้งๆที่รู้ว่าจะต้องเผชิญปัญหา เราก็ต้องทำใจยอมรับมันให้ได้น่ะแหละเขียนจันทร์.. ยังมีงานในหน้าที่ที่ต้องทำอีกมากเรื่องแค่นี้เป็นเรื่องเล็กน้อย”


19 หน้า