บทละครโทรทัศน์ รากนครา ตอน 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 2
คุ้มเจ้าศุขวงศ์ แม้นเมืองที่ก้าวเข้ามาในห้อง หน่อเมืองตามติดขึ้นมา “แม้นเมือง”
“งานที่เชียงใหม่...สำเร็จแล้วรึเจ้าพี่”
“สำเร็จที่ไหนกัน”
“เกิดอะไรขึ้น”
“เพราะมันคนเดียว...ไอ้ศุขวงศ์ทุกอย่างพังไม่มีชิ้นดีเพราะมันเป็นตัวตั้งตัวตี นำคนจากเชียงใหม่ไปยึดอำนาจจากเจ้าพ่อของเราแล้ว มันกล้าขับพี่ออกจากตำแหน่งอุปราช แล้วแต่งตั้งไอ้ผาคำขึ้นมาแทนเชียงเงินของเราอยู่ในมือสยามแล้วตอนนี้” หน่อเมืองระบายออกมาพรั่งพรูด้วยความแค้น
“หมายความว่าเจ้าพี่มิอาจประกาศความเป็นอิสระให้เชียงเงินได้” แม้นเมืองยังหวังว่าทุกอย่างจะจบกันไป
“พวกมันใช้เล่ห์กลกับเรา แต่พี่ไม่มีวันยอมแพ้หรอกนะแม้นเมือง ไม่มีใครทำลายเส้นทางนี้ได้ ถึงแม้มันจะยากเย็น ผิดไปจากแผนที่วางไว้พี่ก็จะไม่ถอย พี่มารับน้องกลับไปเชียงพระเงินด้วยกัน เราจะสู้ด้วยอาวุธเท่าที่เรามีชิงอำนาจและอิสรภาพของเราคืนมาให้ได้”
แม้นเมืองรู้อยู่เต็มอกว่าอะไรก็ขวางทางหน่อเมืองไม่ได้จริงๆ
ศุขวงศ์ควบม้านำขบวนมาถึงทางแยก อินทรตะโกน “เจ้าน้อยพักก่อนเถอะให้ม้าได้กินน้ำบ้าง”
ศุขวงศ์ชะลอม้าลง ดูตำแหน่งดาวบนฟ้า “แยกนี้กลับเชียงพระคำของเราใช่ไหมอินทร”
“ใช่แล้วเจ้าน้อย แยกโน้นไปเชียงเงิน”
จักรคำเปรย “หนทางลำบากแถมมืดค่ำอย่างนี้หน่อเมืองก็คงไปได้ไม่ไกลกว่าเราเท่าไรหรอกมังเจ้าพี่”
“คนมุทะลุอย่างหน่อเมืองประมาทไม่ได้หรอกจักรคำ ยิ่งการดิ้นรนเพื่อศักดิ์ศรีของตัวเอง หน่อเมืองทำได้ทุกอย่าง..ให้ม้าหยุดพักกินน้ำพอหายเหนื่อยแล้ว เราจะเดินทางต่อกันทันทีอินทร”
อินทรสื่อสารต่อไปยังลูกทีมทุกคน ศุขวงศ์ลงจากม้ายังไม่คลายกังวล
คุ้มเจ้าศุขวงศ์ หน่อเมืองโกรธแค้น
“ไอ้คนที่บังอาจขวางทางเรา พี่จะเอาชีวิตมันให้ได้เพื่อเซ่นสังเวยดวงวิญญาณบรรพบุรุษเชียงเงิน”
แม้นเมืองยังไม่เห็นทางที่จะหยุดหน่อเมืองได้
“คนของพี่รอเจ้าอยู่ที่ตะเคียนคู่นอกเมือง จบลอบออกไปเสียจากที่นี่ กลับเชียงเงินไปกับคนของพี่ก่อน”