บทละครโทรทัศน์ คิวบิก ตอนที่ 7 หน้า 5
“เอ่อ...คุณลุงคะ ทำไมอยู่ๆถึงพูดเรื่องนี้ล่ะคะ”
“ลุงคิดเรื่องนี้มานานแล้ว แล้วก็เห็นว่าหย่งเหวินเป็นคนดีมีความกตัญญูรู้คุณและที่สำคัญเค้ารักหลาน แล้วหลานเองก็รักหย่งเหวินเหมือนกันใช่มั้ย”
ไป่หลิงอึกอัก เขินอาย “เอ่อ.. ...”
ไป่หลิงมองหย่งเหวิน หย่งเหวินอมยิ้ม ไป่หลิงอ้อมแอ้มตอบ “รักค่ะ”
“ในเมื่อเธอสองคนรักกันก็คงไม่ต้องรออะไรอีกต่อไป ลุงเองก็อยากจะมีหลานมาอุ้มไวๆเพราะบ้านเรามันก็เงียบเหงาเกินไป ถ้ามีเด็กๆมาวิ่งคงทำให้ชีวิตสดชื่น ว่าไง หย่งเหวิน”
“อย่างที่ผมเรียนให้คุณพ่อทราบ อะไรที่เป็นความประสงค์ของคุณพ่อ ผมก็น้อมรับทุกอย่างครับ”
“ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ เห็นมั้ยไป่หลิง ว่าหลานโชคดีแค่ไหนที่ได้ผู้ชายอย่างหย่งเหวินเป็นสามี”
ไป่หลิงมองยิ้มปลาบปลื้มใจ หย่งเหวินยิ้มให้ไป่หลิงแล้วก้มลงคุกเข่าต่อหน้าซานกุ้ย
“ผมขอบคุณคุณพ่อสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณพ่อเมตตาผม ผมจะไม่ทำให้คุณพ่อผิดหวัง”
ซานกุ้ยหัวเราะอย่างสมหวังดึงหย่งเหวินขึ้นมากอด ไป่หลิงมองยิ้มอย่างปลื้มใจ
ที่บ้านเพ่ยอิงวิษณุถูกลูกน้องเพ่ยอิงหิ้วตัวเข้ามา
“นี่พวกลื้อบ้าไปแล้วหรือ รู้รึเปล่าวว่าอั๊วเป็นใคร ปล่อยอั๊วเดี๋ยวนี้นะ ทำอย่างนี้มันไม่ให้เกียรติกันเลยนี่หว่า”
“หุบปากนั่งลง” ลูกน้องจับวิษณุโยนลงนั่งเก้าอี้ เพ่ยอิงเดินออกมา
“คุณเพ่ยอิงเรื่องอะไรให้ลูกน้องไปหิ้วผมมาจากบ่อนเนี่ย”
“ที่บ่อนบอกว่าคุณติดหนี้ห้าแสนแล้วไม่ยอมเลิก”
“อ้าว ผมเสียไปยี่สิบล้านแล้วนะ แสนครึ่งแสนติดหน่อยไม่ได้หรือ ให้โอกาสผมบ้างสิ”
“ผมให้โอกาสคุณเยอะแล้ว คราวนี้คุณต้องตอบแทนผมบ้าง”
“ตอบแทนอะไร”
“คุณต้องรีบไปหาเงินมาคืนผมสิบล้านด่วน”
“ผมบอกแล้วไงว่าใช้คืนแน่ ไม่ต้องห่วง”
“ผมจะให้เวลาคุณเจ็ดวัน”
“บ้าหรือ เจ็ดวันใครจะไปหาทัน ผมหาไม่ทันหรอก”
“แล้วจะให้เมื่อไหร่”
“เอาเป็นว่าผมมีเมื่อไหร่ผมจะส่งมาให้ เข้าใจนะ ผมจะรีบกลับไปเล่น”
“เดี๋ยวคุณวิษณุ คุณยังไปไหนไม่ได้ ถ้าคุณไม่เอาเงินมาใช้หนี้ผม”