บทละครโทรทัศน์ คิวบิก ตอนที่ 15 หน้า 2
17 มีนาคม 2557 ( 12:11 )
5M
1
เพ่ยอิงพึมพัมกับตัวเอง “มีนา ...”
ป้าเหมยเปิดประตูเข้ามาพร้อมถาดอาหาร “ทานข้าวได้แล้วค่ะ”
“ป้าเหมย คนของเรารู้รึยังว่ามีนาอยู่ที่ไหน”
“ป้าไม่ทราบหรอกค่ะ เห็นอาจงมันบอกว่าคุณหลินหลานเซ่อเอาตัวไปเก็บไว้ที่เซฟเฮาส์”
“แล้วมันหาไม่เจอหรือว่าเซฟเฮาส์มันอยู่ที่ไหน”
“ถ้าเจอมันก็บอกแล้วสิคะ มาค่ะ ทานข้าวได้แล้ว”
“ผมไม่กิน”
“คุณเพ่ยอิงคะ ป้าว่าคุณเพ่ยอิงปล่อยเด็กคนนั้นไปเถอะค่ะ เค้าเป็นเด็กผู้หญิงนะคะ แถมเป็นเด็กดี อย่าไปตามทำร้ายเค้าอีกเลย”
“ป้าเหมยไม่รู้อะไรอย่าพูดดีกว่า หยิบโทรศัพท์มาให้ผมหน่อยซิ”
ป้าเหมยถอนใจเดินไปหยิบโทรศัพท์ส่งให้ “จะโทรหาใครอีกคะ ไม่สบายก็พักเถอะค่ะ”
“ป้าเหมย ผมขอร้องล่ะ ป้าเหมยออกไปเถอะ เดี๋ยวผมกินข้าวเอง”
“ต้องทานให้หมดนะคะ”
“ผมโตแล้วนะป้าเหมย ผมเป็นมาเฟียนะ ไม่ใช่เด็ก”
“ค่ะ ค่ะ รู้แล้วค่ะว่าโตแล้ว” ป้าเหมยเดินออก
เพ่ยอิงส่ายหน้าอย่างหงุดหงิด กดโทรศัพท์หาหลินหลานเซ่อ
โทรศัพท์มือถือของหลานเซ่อดัง ชายหนุ่มเหลือบมองเบอร์แล้วกดรับโทรศัพท์
“มีอะไรเพ่ยอิง”
“ชั้นต้องการตัวมีนาคืน”
“ชั้นบอกนายแล้วไงว่ามีนาเป็นผู้หญิงของคิวบิก”
“หลินหลานเซ่อชั้นขอร้องล่ะ คืนผู้หญิงคนนี้ให้ชั้น”
“ขอร้องงั้นหรือ คนอย่างหลินเพ่ยอิงขอร้องเป็นด้วยหรือ”
“นายต้องการเงินเท่าไหร่ว่ามาเลย”
“ก็อย่างที่ชั้นบอกตอนนี้เธอเป็นผู้หญิงของคิวบิก ไม่ใช่ผู้หญิงของชั้น คิวบิกเท่านั้นที่มีสิทธิ์ในตัวเธอ”
“หลินหลานเซ่อ ชั้นรู้ว่านาย ...”
“ชั้นว่านายควรจะสงบสติอารมณ์ เลิกทำตัวเป็นหมาบ้า ทบทวนตัวเองให้ดีว่านายต้องการมีนาเพื่ออะไร บางทีเรื่องมันอาจจะไม่ได้ยากอย่างที่นายคิดหรอก”
หลินหลานเซ่อกดปิดโทรศัพท์ เพ่ยอิงที่อยู่อีกฝั่งยังคงเรียกอยู่ “หลินหลานเซ่อ หลินหลานเซ่อ”