บทละครโทรทัศน์ คิวบิก ตอนที่ 15 หน้า 4
17 มีนาคม 2557 ( 12:11 )
5M
1
“เธอก็เหมือนกันนะ” นาคกอดมีนา
ทั้งสองโบกมือให้กัน “บ๊ายบาย” “บ๊ายบาย”
นาคออกไป มีนาเดินไปส่งเห็นบอดี้การ์ดปิดประตู มีนาเดินกลับเข้ามามองเหม่อไปไกล นึกถึงเพ่ยอิงที่สะบักสะบอมอยู่ในอ้อมแขนเธอ วันที่เกิดเรื่อง แต่แล้วมีนาก็ชะงักส่ายหน้าถอนใจ
“เค้าร้ายกับเราจะตาย ไปนึกถึงเค้าบ่อยๆทำไม เฮ้อ”
มีนาถอนใจกระฟัดกระเฟียดกับตัวเองอย่างหงุดหงิด
ฉินฝูหนีมากบดานอยู่ที่อพาร์ทเมนท์เก่าๆ แห่งหนึ่ง หลังกินอาหารกระป๋องเสร็จ ฉินฝูลุกเดินไปที่หน้าต่าง หยิบกล้องส่องทางไกลมองลงไปด้านล่าง เห็นคนบนถนน เห็นรถวิ่ง เห็นตึกตรงข้าม ฉินฝูรูดม่านปิด เสียงเคาะประตูดัง ฉินฝูชะงักคว้าปืน
“ใคร”
“อั๊วเอง”
“มีอะไร เจ๊กไช้”
“อั๊วจะออกไปข้างนอก ลื้อจะฝากซื้อยามั้ย”
ฉินฝูเปิดประตู “ซื้อยาแก้ปวดกับยาแก้ไข้มาอย่างล่ะแผงนะ”
“ลื้ออยู่แต่ในห้องทั้งวันไม่เบื่อหรือ ออกไปซื้อของกับอั๊วมั้ย”
“ไม่ล่ะ ชั้นขี้เกียจเดิน ขาไม่ค่อยดี”
“ตามใจ อั๊วจะไม่อยู่ซักชั่วโมงสองชั่วโมงนะ”
ฉินฝูพยักหน้ารับรู้ อาแปะออกไป ฉินฝูปิดประตูกดโทรศัพท์
“ร้านเฮียหม่ารึเปล่า ... พรุ่งนี้เอาอาหารกระป๋องกับน้ำอัดลมมาให้ด้วยนะ ของหมดแล้ว ... เออ เอาเหมือนเดิม” ฉินฝูปิดโทรศัพท์อย่างหงุดหงิด “ฮึ่ย...เมื่อไหร่จะได้ออกไปจากที่นี่วะ ...”
ฉินฝูเดินไปแหวกม่านหน้าต่างดูอีกที “เอาวะ ทนอีกซักพัก ขืนออกไปจะไม่รอด” ฉินฝูเดินมาเทน้ำชาดื่ม
ที่ไซต์งานก่อสร้างนาคกำลังขุดดิน ซักพัก ก็ถอนใจเหลือบมองต้าห่าย ที่กำลังทำงานอยู่ไม่ไกลกัน ต้าห่ายหันมองเห็นนาคมองจ้อง “เธอมีอะไรจะถามชั้นรึเปล่า”
“ถ้าสมมุติว่านายทำอะไรให้ใครซักคนโกรธแต่นายไม่ฉลาดพอที่ จะรู้ว่าเค้าโกรธนายเรื่องอะไร นายจะทำยังไง”
“แล้วเธอรู้ได้ไงว่าเค้าโกรธ”