บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 16 หน้า 2
กลางป่าละเมาะ กัลป์เปิดประตูรถออกมา องอาจเอามือที่ถือตะปูเรือใบอยู่ยื่นเข้าไปในรถ
“รถเสียเหรอองอาจ”
“ยางแบน ไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้มันวางเรือใบเอาไว้” องอาจว่าแล้วยื่นเรือใบเหล็กให้อัญชันดู
“แย่จริง แล้วมียางอะไหล่เปลี่ยนรึเปล่าคะ”
“มีแค่เส้นเดียวครับ แต่ยางมันแบนสองล้อ สงสัยต้องหาร้านยาง”
ตะโพนโวย “หาร้านยาง...จะหาได้ที่ไหน กลางป่ากลางเขาแบบนี้ หาลิงยังง่ายกว่าเลยเอ็ง”
เสียงแตรรถดังขึ้น ทุกคนมองไป เห็นชายคนหนึ่งกำลังขี่รถอีแต๋นมาจากทางด้านหน้ารถองอาจ
“รถเสียเหรอคุณ” องอาจขยับแว่น รู้สึกแปลกใจหน่อยๆ
ลานหน้าบ้านนายเพิ่ม ลักษณะบ้านเป็นกระต๊อบยกสูงจากพื้นประมาณหนึ่งศอก ปลูกผักปลูกหญ้าเลี้ยงไก่ตามมีตามเกิด ล้อรถฝั่งองอาจใส่ยางอะไหล่แล้ว ส่วนฝั่งตะโพนเหลือแต่จานล้อ และมียางสองเส้นที่แบนวางกองอยู่ นายเพิ่มสำรวจล้อรถก่อนจะหันไปบอกพวกของกัลป์
“เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน เดี๋ยวผมจะเอายางไปปะที่ร้านยางในหมู่บ้านให้”
“ขอบใจนะน้องชาย โชคดีจริงๆเลยที่ได้มาเจอเอ็ง ไม่อย่างนั้นพวกข้ามีหวัง ได้นอนค้างกับเสือกลางป่าแหงๆ”
“ไม่เป็นไรครับ คนไทยด้วยกัน ต้องช่วยเหลือกันอยู่แล้ว”
องอาจหยั่งเชิงด้วยความสงสัย “เอ่อโทษทีครับพี่ แล้วพี่จะคิดค่าป่วยการพวกผมเท่าไหร่ดีครับ” องอาจยิ้ม
“แหะๆ แบบว่าพวกผม...ไม่ค่อยมีเงิน”
“โอ้ย พี่ไม่คิดค่าแรงหรอกน้อง เอาแค่ค่านํ้ามันกับค่าปะยางก็พอ คนไทยด้วยกันช่วยๆกันไป”
เพิ่มยิ้มอย่างมีไมตรี องอาจยิ้มรับ
ห้องนอนบ้านนายเพิ่ม อัญชันนั่งมองกัลป์ที่นอนอยู่ “กว่าจะปะยางเสร็จก็คงใกล้คํ่า”
“ผมไม่น่าพาคุณมาลำบากแบบนี้เลยอัญชัน”
“อย่าพูดแบบนั้นสิคะกัลป์ ทั้งหมดมันเป็นความสมัครใจของฉันเอง คุณพักเถอะ เดี๋ยวฉันจะไปหาอะไรให้รองท้อง แล้วจะได้กินยา” กัลป์บีบมืออัญชันด้วยความรู้สึกไม่สบายใจ
“ฉันเต็มใจค่ะ ไม่ว่าจะเป็นสวรรค์หรือนรกที่ไหนก็ช่าง ฉันพร้อมจะไปกับคุณ” กัลป์รับฟังอย่างตื้นตัน
ห้องทำงานแสน แสนยืนมองคมแฝกที่วางอยู่บนแท่น เหมือนกำลังคุยกับอัคนี สักครู่เหมือนมีกระแสจิตของอัคนีเข้ามา “เหนือฟ้ายังมีฟ้า” แสนชะงักกึกมองจ้องไปที่คมแฝก ตั้งสมาธิเพื่อฟังเสียงให้แน่ใจว่าเป็นเสียงอัคนี