บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 4 หน้า 16
สมุนคนหนึ่งถูกเตะโครมมาที่องอาจ สมุนเสียหลักมือคว้าหมับเข้าที่ชายผ้าขาวม้า ผ้าขาวม้าหลุดติดมือ
ตะเภาโวย “แม่แจ้ ว๊าย...”
“ไม่ต้องตกใจสาวๆ คนอย่างองอาจไม่เคยพลาดท่าให้ใครง่ายๆ ปราการด่านสุดท้ายของท่านชาย องอาจเตรียมพร้อมไว้เสมอ”
ตะเภาเห็นองอาจใส่กางเกงบ๊อกเซอร์ไว้ด้านใน ก็โล่งอกหันไปสะกิดแม่แจ้ให้เอามือที่ปิดตาลง เห็นสมุนที่ชนองอาจเมื่อครู่กำลังลุกขึ้น องอาจเอาขันทองเหลืองตีกบาลสมุนคนนั้นล้มควํ่าไปอีกรอบ
“นี่แน่ะไอ้คนลามก อยู่ดีๆมาแก้ผ้าเค้า ทุเรศที่สุด” องอาจบอกกับตะเภา
“เออว่าแต่ไอ้นี่มันเป็นใคร แล้วมันเป็นอะไรกับพวกที่กัดกันอยู่ข้างนอก”
“สองคนที่โดนรุมเป็นเพื่อนฉัน นอกนั้นเป็นคนของแสน ราชสีห์”
“อ๋อ พวกนักเลงสินะ ได้!! อย่างนี้ต้องทำหน้าที่พลเมืองดี”
องอาจปราดเข้าไปช่วยเพลิงกับกัลป์เตะต่อยกับสมิงและสมุนกันที่หน้าร้าน
ถนนหน้าร้านพ่อปาน เพลิงกับกัลป์กำลังต่อสู้กับสมุนของแสน จู่ๆองอาจก็โผล่มาใช้ขันหวดฟาดพวกสมุนจนกระเจิง กัลป์ถามเพลิง “ใคร ?”
เพลิงยักไหล่ “ไม่รู้จัก”
แต่องอาจถึงจะมีแค่ขัน แต่ลีลาการต่อสู้ ชกต่อยจะออกลูกฮา เรียกเสียงหัวเราะได้จากชาวบ้านที่มามุงดูอยู่หลายครั้ง ครั้งหนึ่งองอาจเล่นงานสมุนคนหนึ่งไปหกล้มก้นจํ้าเบ้า ชาวบ้านปรบมือให้ องอาจโค้งสวยงาม
“ขอบคุณกองเชียร์ครับผม รักองอาจ ชอบองอาจ คืนนี้อย่าลืมไปดูหนังขายยาขององอาจนะคร๊าบ”
แม่แจ้หันมาคุยกับพ่อปานและตะเภา “เออ...เอากับมันสิ จะต่อยจะตีก็ยังไม่วายโฆษณาฉายหนัง”
องอาจควงขันตวัดครอบหัวแทนหมวกแบบเฉินหลง แล้วแจกยิ้มให้ชาวบ้านเพลินจนโดนถีบหน้าคะมํ่า
“ว๊ายแหก” องอาจหน้าควํ่าพุ่งไปทางเพลิงกับกัลป์ ทั้งสองช่วยประคองไว้ก่อนล้ม
“โอ้ว แทงคิ้วเวรี่มัดจ้ะคุณพี่รูปหล่อทั้งสอง คงไม่รังเกียจนะที่น้องมาร่วมวงด้วย”
“ต้องการกองหนุนอยู่พอดี”
“แบบนี้ค่อยสูสีกันหน่อย” กัลป์ว่าแล้วมองไป สามพระเอกหันหลังชนกันเตรียมรับมือศัตรู โคตรเท่ ทั้งสามเล่นงานสมุนทั้งหมดจนล้มระเนระนาด อีกมุม สมิงที่สลบไปเพิ่งฟื้นขึ้นมา มันลูบแผลแตกที่ขมับและเห็นว่ามีเลือดนองอยู่ก็ยิ่งแค้น สมิงหันไปที่แผงขายเนื้อแล้วผลักพ่อค้าออกไป ก่อนจะคว้ามีดปังตอมาถือทีเดียวสองเล่มก่อหันไปตะโกน “ทุกคนหลีกไป” พวกสมุนแหวกทางออก สมิงถือปังต่อคู่เดินเข้ามาชี้หน้าพวกกัลป์