บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 5
คมแฝก ตอนที่ 5
บทประพันธ์ เสนีย์ บุษปะเกศ
บทโทรทัศน์ คฑาหัสต์ บุษปะเกศ นันท์ปภัสร บุษปะเกศ
ร้านพ่อปาน ตะเภาเอาน้ำมาให้กัลป์ แล้วจับข้อมือกัลป์ที่เก่าที่เจ็บอยู่ “ยังเจ็บอยู่ใช่มั้ยพี่”
เพลิงแอบมองภาพนี้ด้วยอาการขุ่นใจไม่น้อย เพราะเริ่มชอบผู้หญิงคนนี้แล้ว และสังเกตพฤติกรรมความ สัมพันธ์ระหว่างตะเภากับกัลป์ “พี่กัลป์มาที่นี่ทำไม ไม่รู้เหรอว่าอันตราย”
“พี่มาหาข่าว”
“แทนที่จะได้ข่าว กลับกลายเป็นคนอื่นมันได้ข่าวของพี่นะ”
เพลิงหันมาทางกัลป์ “ต้องขอบคุณอีกครั้ง...สำหรับบทเรียนคมแฝกฉบับเร่งรัด”
“ไม่เป็นไรครับ ใครที่เป็นศัตรูของ แสน ราชสีห์...ผมถือว่าเป็นมิตรของผม”
กัลป์จ้องหน้าเพลิงเหมือนจะจำได้ เพราะเคยช่วยตอนที่กัลป์บุกเข้าไปที่บ้านแสน
กัลป์นิ่วหน้าพยายามคิดทบทวนความทรงจา “เราเคยเจอกันมาก่อนรึเปล่า?”
เพลิงยิ้ม ๆ ไม่ตอบ “ไม่แน่ใจเหมือนกัน เพราะผมนิสัยไม่ดีชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน”
“ถ้าใช่...ผมก็ขอบคุณกับความช่วยเหลือเมื่อคืนก่อน”
ตะเภาเกาะแขน “โอ๊ยพี่กัลป์...ไม่ต้องไปสนใจอีตาคนนี้หรอก บุญคงบุญคุณอะไรเคยทำที่ไหน ตะเภาว่าพี่น่าจะจำผิดมากกว่า” กัลป์ยิ้มมองตะเภาอย่างเอ็นดูเป็นน้องสาว เอามือขยี้หัวตะเภาเบา ๆ พลางหัวเราะ เพลิงมองภาพกัลป์กับตะเภาสนิทสนมกัน ยิ้ม ๆ ให้ แต่เป็นรอยยิ้มที่ไม่ค่อยดีนัก
มุมเคาน์เตอร์ร้านพ่อปาน องอาจเปลี่ยนชุดแล้วกำลังเดินลงมาคุยเล่นกับพ่อปานและแม่แจ้
“เห็นมั้ยล่ะ...ฉันพักที่นี่ได้ประโยชน์หลายอย่างนะ ช่วยไล่นักเลงก็ได้ ฉัน “องอาจ ชาตินักรบ” คนดีเชื่อถือได้”
องอาจนึกขึ้นได้ “แล้วคุณสองคนล่ะ ชื่อแซ่อะไร”
“เพลิง กัมปนาท”
“กัลป์ เกรียงไกร”
พ่อปานหันไปกระซิบพูดกับแม่แจ้เสียงกังวลเบาๆ “ชื่อแซ่แต่ละคน ชวนมีเรื่องทั้งนั้น งานนี้เมืองพลมีหวังได้บู๊สนั่นลั่นบาง”
พระเอกทั้งสามคนมองหน้ากันอย่างเป็นมิตร