บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 12
สิงโตโผล่ไปทางหน้ารถแล้วยิงอีก แต่ก็เห็นแค่เงากัลป์วูบหายไปเช่นเคย
“มึงอยู่ที่ไหน ไอ้ตาขาว กูจะฆ่ามึง”
ปืนของสิงโตถูกตีหลุดมือ สิงโตหันมาตกใจ เมื่อเห็นกัลป์โผล่มาชี้คมแฝกอยู่ใกล้ๆ สิงโตรีบฉากถอยไปเปิดหน้ารถหยิบมีดสปาต้าออกมา สิงโตควงมีดขวับๆอย่างเร็ว ก่อนบุกเข้าหากัลป์ กัลป์ไม่ต้องออกลวดลายมากแค่เอนตัวหลบไม่กี่ก้าว และคอยเหวี่ยงไม้คมแฝกปัดเป็นระยะ แม้สิงโตจะฟันมีดของมันแทบนับครั้งไม้ถ้วน แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลยแถมยังถูกกัลป์ตีโต้จนเจ็บ “โอ้ย” สิงโตกุมแผล-แค้น “มึง...”
กัลป์เหลือบมองที่รถวูบหนึ่ง “ปลดชนวนระเบิด แล้วกูจะไว้ชีวิตมึง”
“ไม่มีทาง นอกจากนายแสนไม่มีใครหยุดระเบิดลูกนี้ได้เป็นอันขาด”
กัลป์มองไปที่รถบรรทุกอย่างหนักใจ สิงโตฉวยโอกาสนั้นโผเข้าแทงกัลป์ทันที กัลป์ไม่ต้องหันไปมองด้วยซ้ำ เขาเหวี่ยงคมแฝกฟาดเปรี้ยงใส่สิงโตอีกหลายที จนมีดหลุดมือและล้มลงไปใกล้ศพทหารที่นอนแน่นิ่งอยู่ สิงโตเห็นระเบิดที่ศพทหารนั้น จึงถือโอกาสหยิบระเบิดปาใส่ไปทางกัลป์ กัลป์ใช้คมแฝกหวดลูกระเบิดแบบเบสบอลกลับไปทางสิงโต ระเบิดที่กัลป์ตีกลับมาที่สิงโตทางาน ตูม ทำให้สิงโตตายคาที่ กัลป์มาที่รถขนระเบิดรีบตรงไปเปิดผ้าใบที่คลุมระเบิด เปิดออกก็ต้องเจอสิ่งที่ทำให้ต้องตกตะลึง “อัญชัน”
อัญชันถูกล่ามโซ่เอาไว้กับกองระเบิด โดยมีผ้าปิดปากเอาไว้ อัญชันมองกัลป์ด้วยสายตาปวดร้าวและดีใจ
กัลป์ได้สติรีบปลดผ้าปิดปากอัญชันออก อัญชันน้ำตาคลอด้วยความดีใจ “กัลป์ คุณยังไม่ตาย คุณยังไม่ตาย”
กัลป์ผวากอดอัญชันเอาไว้แนบแน่น พลางเหลือบตามองดูโซ่ที่พันธนาการอัญชันเอาไว้อย่างแน่นหนากับกองระเบิด กัลป์พยายามหาทางช่วย “ผมจะช่วยคุณเอง ไม่ต้องกลัวนะอัญชัน”
“โซ่ถูกเชื่อมตายเอาไว้ คุณปลดมันไม่ได้หรอก ไอ้แสนมันจงใจจะฆ่าฉันพร้อมกับระเบิดพวกนี้”
กัลป์หาทางจะช่วย แต่นาฬิกาก็นับถอยหลังที่ 3นาที19วินาที อัญชันมองกัลป์อย่างเป็นห่วง
“กัลป์ ฟังฉันให้ดี คุณรีบหนีไปเถอะ ฉันแค่รู้ว่าคุณยังมีชีวิตอยู่ฉันก็ดีใจแล้ว กระรอกกับคนอื่นๆ ยังต้องการคุณ รีบไปเถอะกัลป์ จำเอาไว้นะว่าฉันรักคุณ”
กัลป์ที่กำลังหาวิธีช่วยอัญชันอยู่ พอได้ยินที่อัญชันพูดเสร็จก็หยุดหันไปสบตาอัญชัน
“ไม่ ถ้าจะตายก็ต้องตายด้วยกัน”
ที่ระเบิดเวลา เวลานับถอยหลังต่อไปไม่หยุด ทั้งสองคนกอดกัน
“ไอ้กัลป์ มึงยังไม่ตาย เหลือเชื่อจริงๆ ขนาดยมบาลยังรั้งมึงไม่อยู่” กัลป์ชะงัก อัญชันหน้าถอดสี
กัลป์ยืนขึ้น หันมา “ไอ้แสน หยุดเวลาระเบิดเดี๋ยวนี้”
“ฝันไปเถอะ ถ้ามึงอยากจะหยุดเวลา มึงต้องมาหยุดรีโมทนี้ด้วยตัวมึงเอง”