บทละครโทรทัศน์ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 8 (2/2) หน้า 4

ทั้งคู่ยิ้มให้กัน  แต่เป็นความรู้สึกดีต่อกันใน คนละแบบ โชวแอบมองเห็นภาพทั้งคู่ยิ้มให้กันจึงเดินออกไปอย่างเจ็บปวด 

เม่ยกำลังจะเดินออกไป อนาวิลที่ ลังเลใจอยู่เรียกไว้ “เม่ยครับ” 

“คะ ?” เม่ยชะงัก หันมา

“ถ้าพี่จะขออีกสักเรื่องจะได้ไหม” 

“หลายเรื่องก็ได้ค่ะ” เม่ยยิ้ม

“เอ่อ...พี่อยากจะขอ...  ขอทำความรู้จักกับเม่ยมากกว่านี้” 

เม่ยอึ้ง

ขณะเดียวกัน โชวเดินซึมๆ ออกมาจากร้านอาหาร เขานึกถึงสิ่งที่เม่ยเคยพูด

“พี่วินเป็นลูกผู้ชายมากพอ ไม่ได้มีนิสัยลอบกัดเหมือนคุณชาย!”

อีกครั้งหนึ่งก็ตอนที่ อนาวิลก็ล้วงผ้าเช็ดหน้าออกมาแล้วค่อยๆ ซับรอยเลือดของเจิดบนใบหน้าเม่ยอย่างอ่อนโยน  เม่ยอึ้งไปชั่วขณะเพราะไม่เคยมีผู้ชายทำแบบนี้กับเธอ ทำอะไรไม่ถูก เป็นจังหวะเดียวกับที่โชวพาร่างอันสะบักสะบอมของตัวเองวิ่งเข้ามาเห็นภาพนั้นพอดี โชวอึ้ง!

เขารู้สึกเจ็บปวดทุกครั้งที่เห็นเม่ยกับอนาวิล มีความรู้สึกดีๆ ให้กัน และเม่ยมักเข้าข้างอนาวิลเสมอ

ที่ผับประจำของสี่คุณชายจตุรภาคี ภายในห้องวีไอพีส่วนตัว โชวคิดถึงอดีตที่เจ็บปวด ยกแก้วดื่มเพื่อให้ลืม 

วีนัสเดินเข้ามาหยุดแอบมองโชว “อยู่นี่เอง” วีนัสกำลังจะเดินไปหาโชว แล้วนึกอะไรบางอย่างออก ยิ้มมีเลศนัย บริกรเดินเข้ามาเสิร์ฟ เครื่องดื่ม วีนัสรีบฉุดมือไว้ “เดี๋ยว !” วีนัสหยิบเงินจำนวนหนึ่งออกมายื่นให้ บริกรทำหน้างง วีนัสยิ้มอย่างมีแผนร้ายในใจ

ที่บ้านตระกูลจาง แจ่มยืนอยู่  มิ่งเดินออกมาชะโงกหน้ามองไป “คุณชายยังไม่กลับอีกเหรอเนี่ย”

“ก็ใช่น่ะซิ” มิ่งพยักหน้า

“ดูโน่นสิ” แจ่มถอนใจบุ้ยปาก  

มิ่งมองตาม เห็นเม่ยยืนคอยชะโงกมองดูที่ประตูหน้าบ้าน รอโชวอยู่