บทละครโทรทัศน์ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 5 (1/2) หน้า 13
“พวกแกรู้ไหม คนที่นายภูผากลัวมีอยู่คนเดียวคือท่านประมุข เพราะงั้นเขตของมังกรมหานคร นี่แหละปลอดภัยที่สุด คนอื่นๆ พยักหน้าเห็นด้วย พูดจบไม่นาน เสียงคนอีกกลุ่มก็เข้ามา อนาวิล ชินและริวที่ซุ่มอยู่มองดูทั้งหมด
อนาวิลสั่ง “ชิน ริวถ่ายรูปเก็บหลักฐานให้มากที่สุด พอมันแลกของกันแล้วค่อยเข้าไป”
ชินและริวพยักหน้า ริวยกมือถือมาถ่ายภาพเก็บไว้ พวกสมุนทรยศกลุ่มฟ้าเหนือแลกเปลี่ยนกระเป๋ากับพวกลูกค้า ทั้งคู่เปิดกระเป๋าสองใบ ใบหนึ่งเป็นยาเสพติดเม็ดสีส้ม อีกใบเป็นกระเป๋าใส่เงินจำนวนมาก ลูกค้าหยิบยามาดมเทสต์ดู แล้วพยักหน้าให้ผ่าน จากนั้นก็แลกกระเป๋ากัน
จังหวะนั้นเองพวกอินทรียพิฆาตก็แสดงตัว “หยุด ! อย่าขยับ ! ยอมมอบตัวซะ ! พวกแกไม่รอดหรอก !”
พวกคนร้ายหันมามองหน้ากันว่าจะเอายังไงดี ชายคนพี่ซึ่งเป็นหัวหน้าทีม ก็เปิดฉากยิงใส่พวกอินทรีพิฆาตก่อน คนอื่นๆ จึงยิงตาม พวกอินทรีย์พิฆาตกระโดดหลบทันเพราะระวังตัวไว้ดีอยู่แล้ว และยิงโต้ตอบกลับไป ถูกคนร้ายส่วนหนึ่งล้มลง อีกส่วนหนึ่งวิ่งหนีกระจัดกระจาย “หนีเร็ว” พวกสมุนภาคีวิ่งหนีตามกันมา
อนาวิลสั่งให้ชิน และริวตามคนร้ายอีกกลุ่ม ไปอีกทาง “ชิน ริว ตามไปทางโน้น”
“ครับ” ชินและริววิ่งไป อนาวิลวิ่งตามกลุ่มของสมุนภาคีไป
ที่กลุ่มเหนือฟ้า ภูผาตบโต๊ะเสียงดังท่าทางโมโห “ว่าไงนะ !”
“ตอนนี้พวกมันเอาของที่ยักยอกเรา ไปส่งในเขตของพวกมังกรมหานครครับ” คนสนิทภูผาเอ่ยขึ้น
ภูผากำมือแน่น โกรธ “มันกล้ามาก!” ภูผาสั่ง “ไปลากคอไอ้พวกทรยศมา!”
“ครับนาย” คนสนิทกำลังจะเดินไป
ภูผากำชับ “อย่าให้โชวรู้เรื่องนี้เด็ดขาด !”
คนสนิทก้มหัวรับคำสั่ง แล้วเดินออกไป
โชวนั่งดื่มอยู่คนเดียวที่ร้านมอเตอร์ไซค์ รู้สึกเศร้า น้อยใจที่ใครๆ ก็ปกป้องอนาวิล
มุมหนึ่งเห็นวายุ อันดากับตั้มแอบยืนดูโชวอยู่
“เห็นนั่งหงอยอย่างงี้มาตั้งนานแล้วครับ ผมเป็นห่วงเลยโทรตามพี่มาเนี่ย” ตั้มเอ่ย
“เออ ขอบใจ” วายุพยักหน้า ทุกคนมองไปทางโชว
“ไอ้บ้าเอ๊ย จะแอบดูกันอยู่ทำไมวะ อยากรู้อะไรก็เข้าไปถามมันซะให้รู้เรื่อง” อันดาใจร้อน จะเข้าไปถามโชวให้รู้เรื่อง
แต่วายุรีบดึงตัวเอาไว้ “เฮ้ย อย่าเพิ่ง! ดูท่ามันคงอยากอยู่คนเดียวซักพัก เราดูอยู่ห่างๆ ก่อนดีกว่า”
ตั้มพยักหน้าเห็นด้วย อันดาขัดใจแต่สุดท้ายก็จำใจยอม
โชวนึกถึงคำพูดเม่ย “ถ้าทำร้ายท่านอนันต์กับครอบครัว คุณชายกับชั้นได้เห็นดีกันแน่!”
แล้วนึกถึงตอนที่เหว่ยชิงกระชากตัวเขามาอย่างโมโห เหมือนแม่กาหวงไข่ “ห้ามยุ่งกับอนาวิล !”