บทละครโทรทัศน์ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 5 (1/2) หน้า 15

ทั้งอนาวิลกับนัท หันไปเห็นริว และชินเดินมาสมทบ

“สงสัยอะไรอีกมั้ย” นัทถาม อนาวิลเงียบเถียงไม่ออก “ถ้าไม่สงสัยแล้วก็ทำงานต่อ พวกมันอีกสองคนหนีไปทางโน้น”

“งั้นรีบตามไปเถอะ” ทุกคนรีบตามไป

ถนนใกล้ๆ กันนั้น สองพี่น้องคนร้ายประคองกันวิ่งหนีมา

“ไปไหนดีล่ะพี่”

คนพี่ทำท่านึกได้“ทางโน้น ที่นั่นต้องมีคนของมังกรมหานครอยู่แน่” เขาชี้บอกทาง

ทั้งคู่วิ่งไป สักพักเห็นพวกอินทรีย์พิฆาตตามมา

โชวเดินออกจากร้านมอเตอร์ไซค์ พร้อมกับอันดา วายุและตั้ม ที่มือของโชวพันแผลทีมีรอยเลือดเพราะเศษแก้วบาด

“นี่พวกแกเป็นเพื่อนหรือเมียชั้นกันแน่วะ ตามติดได้ทุกที่เลย” โชวเอ่ยอย่างหงุดหงิด

“โอ๊ย...ถ้าชั้นเป็นเมียแกคงเอาหัวโขกเสาบ้านตายตั้งแต่วันแรกที่แต่ง” วายุประชด

“ถูก !” อันดาเห็นด้วย

“ทำไมล่ะฮะพี่” ตั้มสงสัย

“ก็ไอ้นี่บ้า เวลามันแสดงออกน่ะตรงกับใจซะที่ไหน ...ชอบเค้าแต่ก็ทำเป็นด่าเค้า อยากกอดเค้าแต่ก็ทำเป็นแกล้งเค้าสารพัด ใครจะทนมันได้วะ” วายุอธิบาย 

“เหมือนยัยเม่ยนั่นไง” อันดายกตัวอย่าง

“เกี่ยวอะไรกับยัยนั่นด้วยวะ” โชวย้อนถามหงุดหงิด

อันดามองไปทางอื่น “ก็..ไม่รู้เว้ย ” ทั้งอันดา วายุ กับตั้มมองหน้ากันแล้วหัวเราะขำ  

โชวเปลี่ยนเรื่องทันที “ไปๆ  แยกย้ายกันกลับบ้านได้แล้ว พล่ามกันอยู่ได้ อุตส่าห์หนีมาอยู่สงบๆ” 

“สงบแต่ข้างนอกน่ะสิวะ ข้างในเห็นยังร้อนเป็นไฟ” วายุเถียง 

โชวเซ็ง เบื่อเพื่อนแสนรู้ เดินไปกำลังจะขึ้นรถ  ทันใดนั้น สองพี่น้องก็พากันวิ่งเข้ามา อันดา วายุกับตั้มรีบชักปืนทันที สองพี่น้องรีบคุกเข่าลงตรงหน้าโชว

โชวเห็นหน้าทั้งคู่ก็จำได้ “พวกแกนี่มันคนของภาคีนี่” ทั้งคู่พยักหน้า

คนพี่ขอร้อง “ท่านประมุขช่วยพวกผมด้วย !” 

โชวมองอย่างแปลกใจ ว่าเกิดอะไรขึ้น ?!