บทละครโทรทัศน์ ตี๋ใหญ่ดับดาวโจร ตอนที่ 9 หน้า 2

มุมหนึ่งในคุกด้านนอก เนกับไซเรนเอาเศษกระดาษห่อข้าวและกับข้าวเอารูปพ่อแม่ไซเรนมาไหว้ เน

เข้ามาพร้อมธูป เนยื่นธูปให้ไซเรน “อ่ะ… ครบรอบกี่วัน”

“ร้อยวันพอดี...ขอบคุณมากพี่" 

“เอ้ย!! เรื่องแค่นี้ ไปก่อน...เผื่อพี่สัวตาม” เนออกไป 

ไซเรนจัดห่อข้าวอีกครั้ง ทำท่าจะจุดธูปนึกได้ว่าไม่มีไฟ  จังหวะที่ไซเรนลุกตามเน ก็ถูกเชิดกับลูกน้องล็อกลากหลุดไป

 ทางเดินในคุก เนล้วงเจอไฟแช็ก นึกได้เดินกลับไปหาไซเรน

กางเกงไซเรนกองอยู่บนพื้น ถูกเอาเสื้อตัวเองมัดปาก ถูกขึงพืด แขนไซเรนถูกล็อกแน่น แววตาเต็มไปด้วยความกลัวและความแค้น ไซเรนตัวสั่น มีรอยแดงเหมือนโดนต่อยมาแล้ว

“ลองดูน่ะ อาจจะไม่รู้ตัวก็ได้ว่าชอบทางนี้" ลูกน้องเชิดหัวเราะโรคจิตๆ “ขอต่อนะพี่เชิด” 

ไซเรนดิ้นจนเชิดทำอะไรไม่ถนัด เชิดชกไซเรนจนทรุดลง สีหน้าไซเรนเจ็บปวดจนคลั่ง เนหยิบก้อนหินใส่เสื้อมัดเกลียว เนโผล่มากะฟาดไปที่เชิด แต่เชิดหลบได้ ไซเรนดิ้นหลุด ลูกน้องเชิดเข้าปล้ำเน ไซเรนฟิวขาดระดมต่อยไปที่เชิด เชิดนิ่งไปในที่สุด ลูกน้องเชิดดิ้นหลุดหนีเนไป เนหันมาดูไซเรนที่กำลังยกอิฐบล็อกขึ้นเหนือหัว เนห้าม แต่ไม่ทัน ไซเรนทุ่มใส่หน้าเชิดนิ่งไป แววตาไซเรนคุ้มคลั่ง

แถวบ้านเก่าตี๋ใหญ่ น้ำผึ้งกำลังปีนรั้ว จ่าแดงรั้งไว้ “ทำอะไรหมวด"

“จะทำอะไร ก็เข้าไปลากคอมันอะดิ"

“ไม่เอาน่าหมวด หมายเหมยอะไรก็ไม่มี เค้าไม่ใช่ผู้ต้องหาซะหน่อย"

“ถ้ามันไม่มีอะไร แล้วทำไมมันหลบหน้าเรา เฝ้ามากี่วันแล้ว มันไม่เคยออกจากบ้านเลย นั่นไงดูนั่น"

มีคนแอบมองจากในบ้านแล้วหลบวูบไป จ่าแดงไม่ยอม “ไปๆหมวด กลับๆ พอแล้ววันนี้"

ด้านนอกคุก ซอกทางเดิน เนพาไซเรนที่ดูเหวอๆ จากการฆ่าคนครั้งแรก กลับห้อง

ด้านนอก แถวบ้านเก่าตี๋ใหญ่  จ่าแดงยืนฉี่ในมุมมืด เดินกลับมา น้ำผึ้งซุ่มอยู่ในรถ  นาฬิกาบอกเวลา เที่ยงคืน เห็นคนลึกลับออกมาค่อยๆ มองไปรอบๆ ถือถุงผ้า ใส่หน้ากากอนามัย น้ำผึ้งขับรถตาม เห็นคนลึกลับไปซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อ เดินกลับดูโรคจิตๆ คนลึกลับรู้ตัวออกวิ่งหนี สุดท้ายวิ่งเข้าซอยเล็กๆ