บทละครโทรทัศน์ ตี๋ใหญ่ดับดาวโจร ตอนที่ 9 หน้า 5

“ไปสิ อยากรู้ว่าเค้าเล่นยังไง แต่จะไม่ชวนเพื่อนคุณมาแนะนำ ให้รู้จักด้วยเหรอคะ เห็นเดินตามานานแล้ว"  

ตี๋ใหญ่ งง “ผมว่าคุณต้องหลอกผมเรื่องคุณตาบอดแน่เลย”  หลินหัวเราะ

สนามบาสในสวนสาธารณะ ลูกบาสกลิ้งมา พาสเวิร์ดกุลีกุจอ โยนคืน แต่โยนไปไกลมาก เด็กที่เล่นบาส งง 

“ผมเชน ฮะ นี่ พาสเวิร์ด เออคุณมองไม่เห็นนี่"

หลินชี้ “หวัดดีคะเชน พาสเวิร์ด”

“สวย  สวย” พาสเวิร์ดขยับไปนั่งใกล้ หลินหัวเราะ

เด็กที่เล่นบาสแกล้งกัน ขึ้นคร่อมดิ้นขาสั่น เหมือนขาพ่อตอนตาย ตี๋ใหญ่หน้าเปลี่ยน นึกถึงตอนที่พ่อโดนกดน้ำอีกครั้ง 

หลินพูดแต่ไม่มีเสียง “ใจลอยไปอยู่ไหนคะ กลับไปอดีตอีกแล้วเหรอ แสดงว่าเป็นอดีตที่มีความสุขใช่มั้ยคะ เห็นใจลอยบ่อยๆ” หลินจับแขนตี๋ใหญ่ ตี๋ใหญ่รู้สึกตัว “อยากลองเล่นบ้าง”

“อะไรนะครับ”

พาสเวิร์ดชอบใจ “เล่นด้วย” 

เชน หัวเราะแบบนี่อะไรกันว๊ะ...คนตาบอดอยากเล่นบาส

แถวแป้นบาส หลินจับบอลดู ระหว่างนั้นหลินกระดกลิ้น (ใช้เครื่องบีบเสียงก่อน) ส่งเสียงไปรอบๆ ชี้มือไปที่แต่ละคน ใกล้ที่หูหลินฟังเสียงสะท้อน

“ตรงนี้คุณธาวิน พาสเวิร์ด เชน”

“ไม่ใช่ ตรงนี้พี่ตี๋” หลินรู้สึก แต่ทำเป็นไม่ได้ยิน

“จะโยนแล้วนะ” เชนเริ่ม 

“คุณเชน โยนลงพื้นก่อนนะ หลินจะได้รู้ตำแหน่ง” 

เชนโยนหลินรับได้ เชนงง “ทำได้ไง”

“ข้างหน้าคุณ เป็นแป้นไม้ สูงประมาณ”

“สูง 3 เมตร 5 เซ็นติเมตร มีแป้นไม้ขนาด 1 เมตร 80 เซ็นติเมตร คูณ 1เมตร 5 เซ็นติเมตร ห่วงเหล็กเส้นผ่าศูนย์กลาง 45 ซม.  ตอนนี้เราอยู่ห่างจากแป้น 6เมตร 25 เซ็นติเมตร” 

ทุกคนงงๆ กับข้อมูลของพาสเวิร์ด เชนถาม “รู้ได้ไง”

“อ่านมา”

หลินกระดกลิ้นเช็คระยะ ทุกคนลุ้น หลินชู๊ตเข้าเฉย  พาสเวิร์ดวิ่งไปรอบๆ เหมือนว่าตัวเองชู๊ตลงเอง ทุกคนหัวเราะ “เข้าเหรอ เข้าเหรอ” หลินกระโดดดีใจ  หลินหัวเราะดีใจที่รับได้