บทละครโทรทัศน์ สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 10 หน้า 5

ขวัญใจได้สติ มองดีๆก็เห็นเป็นขวัญตาจริงๆ “ตาจริงๆด้วย แล้วทำไมนั่งมืดๆอย่างนี้ละ? เปิดไฟ”“เปิดได้ก็ดีน่ะซิพี่ขวัญ ดับทั้งตึกมาชั่วโมงกว่าแล้วเนี่ย ไอ้หยิกเลยออกไปซื้อเทียน ไปตั้งนานแล้ว ยังไม่มาซะทีก็เลยต้องนั่งมืดอย่างนี้แหละ...”สหรัฐชะงักค้างไปครู่หนึ่ง แล้วทำท่าเหมือนคิดอะไรบางอย่างได้ เลยยิ้มร่าอออกมา “เทียน...ใช่แล้ว!” สองสาวหันมามองหน้าสหรัฐอย่างแปลกใจ สหรัฐวิ่งเข้ามาเขย่าตัวขวัญใจด้วยความ ดีใจอย่างลืมตัว “ผมรู้แล้วว่าจะช่วยอาสวยได้ยังไง”

ที่ห้องทำงานเจ๊สวย เจ๊สวยสีหน้าประหลาดใจสุดๆ ถามขวัญใจ ครูปิ๋มก็อยู่ด้วย “ช่วย? ช่วยอะไร? แล้วจะช่วยยัง?”“ขวัญก็ไม่ทราบค่ะเจ๊ แต่คุณสหรัฐเค้าบอกอย่างงั้น”เจ๊สวยหน้างง

ที่ร้านขายของชำแห่งหนึ่ง สหรัฐกำลังเดินเข็นรถเข็นไปตามชั้นวางขายสินค้า แล้วโกยเอากล่องอะไรบางอย่างลงในรถเข็นจำนวนมาก ขณะเดียวกันก็พูดโทรศัพท์มือถือกับเหินฟ้าไปด้วย “ถ้าแกอยากรู้นะเว้ยไอ้เหิน คืนนี้แกก็มาที่ทอร์นาโดคาเฟ่ซิวะ...รับรองแกจะต้องตะลึง”“โฆษณาชวนเชื่ออีกแล้ว แกจะให้คุณขวัญทำอะไรกันแน่วะ?”“ถ้าคืนนี้แกไปช่วยงานฉันที่ทอร์นาโด แกก็จะได้เห็นเอง”เหินฟ้ามองไปเห็นขวัญตาเดินเข้าวัด ถือถังสังฆทานเข้าไปในโบสถ์ “เออๆๆๆ แค่นี้ก่อนนะแก แล้วเดี๋ยวคืนนี้ฉันจะตามไปช่วยแกที่ทอร์นาโด” แล้วเหินฟ้าก็กดตัดสาย มองขวัญตาไม่เลิก “ยายขวัญตาตัวแสบนี่...เข้าวัดทำบุญกับเขาเป็นด้วยเหรอ? นึกว่าเก่งแต่ซ้อมคน....”

สังฆทานถูกวางลงบนผ้าที่หลวงพ่อทอดออกไป ขวัญตาถวายสังฆทานอย่างตั้งใจ แล้ว หลวงพ่อก็กรวดน้ำให้ ขวัญตากรวดน้ำรับพร“โยม...ดูโยมมีเรื่องไม่สบายใจนะ”“ก็นิดหน่อยค่ะหลวงพ่อ”“อาตมาไม่รู้หรอกว่าเรื่องอะไร แต่ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ไม่มีอะไรจีรัง ไม่มีสุขหรือทุกข์ใดที่ถาวรเลย เพราะฉะนั้น อย่ากังวลกับสิ่งใดให้มากนัก...” หลวงพ่อหยิบพระเครื่องออกมาจากย่าม แล้วทิ้งลงบนมือขวัญตา “เอาไว้เป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจนะโยม...”“ขอบพระคุณค่ะหลวงพ่อ” ขวัญตากราบหลวงพ่อ มุมหนึ่ง เหินฟ้าแอบดูอยู่