บทละครโทรทัศน์ กลรักเกมมายา Love and Lies ตอนที่ 11

ทาม ทิม และเบล มองหน้ากันนิ่ง

เบลมองทิมและทามงงๆ "เป็นพี่น้องกันเหรอ"

ทิมซัก “นี่คือเพื่อนที่ออกไปกินข้าวด้วยนะเหรอ"

ทามมองทิมเครียดๆ "พี่กับเบล… อยู่ด้วยกันเหรอ"

เบลอึ้งแล้วหันมองทิมนิ่ง

"พี่เป็นผู้จัดการส่วนตัวของเบล หัวหน้าบอกว่าต้องคอยคุมความประพฤติเบล ก็เลยต้องมาอยู่ด้วย" ทามมองทิมอย่างไม่เข้าใจ "เบล ขึ้นห้องไปก่อนเถอะ ผมคุยกับน้องก่อน"

เบลเดินออกไป

"เป็นผู้จัดการส่วนตัว มันต้องถึงกับมาอยู่ด้วยเลยเหรอ เกินไปไหม ถ้ามีคนมาเห็น ถ้ามีใครรู้ขึ้นมาจะทำยังไง เบลไม่เสียหายเหรอ"

"เพื่อความปลอดภัยของเบล"

"ปลอดภัยอะไร มีอะไรต้องห่วงขนาดนั้น …"

"อะไรก็เกิดขึ้นได้"

"ทีแม่ล่ะ แม่นอนป่วยอยู่โรงพยาบาล น่าห่วงกว่าไหมไม่เห็นพี่จะมาเฝ้าแม่แบบนี้เลย"

"พี่กำลังทำงานอยู่" ทามจะเถียงกลับแต่ทิมพูดสวนก่อน “ตอนนั้นที่แกบอกว่าชอบเบล  แกจริงจังใช่ไหม"

"จริงจังสิ ก็ที่ตั้งใจซ้อมตีปิงปองมาตลอดสองปีก็เพื่อให้ได้อยู่ใกล้เบลพี่ก็เห็น ไม่ใช่เหรอ นี่พี่คงไม่ได้คิดอะไรกับเบลใช่ไหม"

"มันเป็นงาน...ทาม แกไปกับเบลมาแบบนี้ แล้วใครดูแม่ที่โรงพยาบาล"

"เหอะ พี่สนใจด้วยเหรอว่าแม่จะอยู่ยังไง อย่าทำมาเป็นพูดเลย"

"ฉันไม่ได้ไปหาแม่ ไม่ได้แปลว่าพี่ไม่ห่วงแม่นะ ฉันก็ต้องทำงานหาเงินจ่ายค่ารักษาแม่นะทาม ฉันมีงานเยอะแยะที่ต้องจัดการ"

"นั่นสิ ก็งานดีซะขนาดนี้ ไม่สงสัยเลยว่าทำไมบ้างาน"

ทิมอึ้งแล้วถอนหายใจโกรธๆ "เอาเถอะ แกจะคิดยังไงก็ช่าง พี่ขี้เกียจจะทะเลาะกับแกแล้ว"