บทละครโทรทัศน์ รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 24 (ตอนจบ) หน้า 20

หลังจากเดินเข้ามาในป่าสักพักใหญ่ ชาวเขาหญิงที่เป็นภรรยาก็ร้องปวดท้องขึ้น ชาวเขาที่เป็นสามีเข้ามาประคองเมียอย่างอ่อนโยน ชาวเขาที่เป็นสามีบีบนวดภรรยาแบบเดียวกับที่พอลเคยนวดให้ลูกจันเห็นแล้วทำให้ลูกจันนึกถึงเหตุการณ์ตอนนั้น

“แปลกดีเนอะ...นวดหลังแล้วหายปวดท้อง...ที่หลังคงมีจุดสำคัญอะไรอยู่ซักจุดแน่ๆ เลยใช่มั้ยคะ” ลูกจันเสถามชาวเขาชายอย่างอยากได้ความรู้รอบตัว

ชาวเขาชายหันมามองลูกจัน...ก่อนตอบยิ้มๆ “ไม่เกี่ยวกับหลังหรอก...จุดสำคัญมันอยู่ที่หัวใจ” 

ลูกจันทำหน้างง...ปวดท้อง..จุดสำคัญจะไปอยู่ที่หัวใจได้ไง

ชาวเขาชายมองภรรยาของตนอย่างอ่อนโยน..นวดไปตอบลูกจันไป “หัวใจที่เต็มไปด้วยความรัก..ความห่วงใย..ความอยากให้คนที่เรารักหายปวด” 

ลูกจันอึ้งกับคำตอบ..คิดย้อนไปถึงตอนที่พอลนวดให้

ลูกจันน้ำตาคลอ...เพิ่งรู้ว่าพอลรักขนาดไหน

ชาวเขาชายหันมาพูดกับลูกจัน “ท่าทางอาเจะจะไปไม่ไหวแล้วล่ะ” 

“ไม่เป็นไรค่ะ...เดี๋ยวจันไปเอง” ลูกจันไม่ยอมแพ้

 เวลาผ่านไป ลูกจันเดินย่องหันซ้ายหันขวาหันหน้าหันหลังอยู่ในป่าอย่างหวาดระแวง..ไม่ได้ดูแกร่งกล้าเหมือนตอนประกาศตัวกับชาวเขาเลย 

ลูกจัน...เห็นต้นไม้ไหวๆ ก็เหงื่อแตกซิ่กด้วยความกลัว พอได้ยินเสียงเสือคำรามออกมา ลูกจันวิ่งป่าราบสะดุดท่อนไม้...ล้มคะมำลงไปบนพื้น ที่มีขี้ช้างกองเบ้อเริ่มรออยู่

ลูกจัน..เอามือเท้าไปบนกองขี้ช้าง แล้วยกมือขึ้นมาดู เห็นขี้ช้างติดมือมาด้วย “อี๋....ขี้ช้าง” ลูกจันไม่ไหวจะเคลียร์กับกลิ่นขี้ช้าง ลูกจันเอามือติดขี้ช้างเช็ดกางเกง

เสียงเสือดังมาใกล้ๆ อีกครั้ง ลูกจันตาเหลือก...กรีดร้อง วิ่งหัวซุกหัวซุนหนีเสืออย่างสติแตกต่อไป

แล้วลูกจันวิ่งชนอะไรบางอย่าง “กรี๊ดด.พี่เสือ..อย่ากินจันเลย...ฮือๆๆๆ” ลูกจันนั่งหลับตาปี๋ ยกมือไหว้ปะหลกๆ

“มารยาทดีแบบนี้เสือคงไม่กินหรอก..ฮ่าๆๆๆๆๆ” พอลหัวเราะ

ลูกจันลืมตามอง...เห็นพอลยืนยิ้มอยู่ตรงหน้า พอลยืนมองลูกจันด้วยความคิดถึง ส่วนลูกจันยืนตะลึงน้ำตาคลอ ทั้งคู่ยืนจ้องมองกันและกันด้วยความรักและคิดถึง จากนั้นค่อยๆ เคลื่อนตัวมากอดกันแน่น...อย่างไม่รู้ตัว

ลูกจันเคลิบเคลิ้มกับอ้อมกอด เช่นเดียวกับพอลที่กำลังเคลิบเคลิ้มไม่แพ้กัน แต่ทันใดนั้น...พอลก็ทำจมูกฟุดฟิด...อื้อหือ..หึ่งเลย “เอ่อ....ลูกจัน..นี่คือตั้งใจทำกลิ่นมาให้เข้ากับป่าใช่มั้ย?” ลูกจัน..ชะงัก...หยุดเคลิ้มเลย

ลูกจันงอน...ผละออกจากอ้อมกอดพอล...มองค้อนก่อนถาม “นี่คุณหาว่าฉันตัวเหม็นเหรอ”