บทละครโทรทัศน์ รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 23 หน้า 4
“สัพพะทุกข์ สัพพะโศก สัพพะโรค สัพพะภัย สัพพะเสนียดจัญไร วิวัญชัยเย” พอลทำเสียงพระท่องคาถาจริงจัง หลังสวดไล่เสนียดเสร็จ พอลก็ปิดท้ายด้วยการเป่ากระหม่อมลูกจัน 3 รอบซ้อน
“เป็นไง..รดน้ำมนต์แล้วรู้สึกดีขึ้นมั้ย??” พอลดูมีความสุขที่ได้พาลูกจันมารดน้ำมนต์แก้ชง
เอ่อ.......” ลูกจันมองหน้าพอล...จะตอบยังไงดีว่าไม่ใช่อย่างที่พอลเข้าใจ
พอลทำหน้าคิดได้ “เอ๊ะ..เดี๋ยวก่อน...ปีชวดชงร้อยเปอร์เซ็นต์ รดอย่างเดียวอาจจะเอาไม่อยู่...กินเลยละกัน” พอลตักน้ำมนต์ส่งให้ลูกจัน “...เอ้า...เอาไป”
ลูกจันมองหน้าพอลสลับขันน้ำมนต์ “เร็วสิ...ดื่มแก้ชงซะ..จะได้ไม่ต้องสะดุดล้มลุกคลุกคลานอีก...เอาไป” พอลคะยั้นคะยอลูกจันยื่นแก้วให้ ลูกจันไม่มีทางเลือก..จำเป็นต้องรับขันน้ำมนต์มาดื่มแบบฝืนๆ
พอลยิ้มกว้าง...ดีใจที่ลูกจันดื่มน้ำมนต์ “เป็นไง..รู้สึกดีขึ้นมั้ย?”
ลูกจันแอบค้อนพอล....ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยจริงๆ หญิงสาวประชด “มากกกกกกก”
ช่วงสายๆ ของวันใหม่ อาร์ตมาที่สวนสนุกเพื่อหาข้อมูลทำงาน กำลังพูดคุยกับเจ้าหน้าที่
“เครื่องเล่นเรามีเยอะครับ...แต่ถ้าเป็นที่นิยมมากเป็นพิเศษในช่วงหน้าร้อนก็ต้องเป็นเครื่องเล่นที่เกี่ยวกับน้ำ.....” หลังจากที่เจ้าหน้าที่บรรยายจบและอาร์ตก็จดรายละเอียดเสร็จ
“ขอบคุณนะครับ..งั้นเดี๋ยวผมขอไปลองดูของจริงเลยดีกว่าว่าเครื่องไหนสีสวยๆ เหมาะจะใช้ทำอาร์ตเวิร์ค”
“เชิญตามสบายเลยครับ” เจ้าหน้าที่รับคำแล้วก้มทำงานต่อไป
หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่ก้เงยหน้ามามองอีกครั้งเมื่อจุ้มจิ้มเข้ามาพร้อมคำถาม “เอ่อ..รบกวนขอข้อมูลเรื่องสวนสนุกหน่อยได้มั้ยคะ”
อาร์ตกำลังเดินดูเครื่องเล่นต่างๆ แล้วหวนคิดถึงความหลังวันที่เคยมาเล่นเครื่องเล่นเหล่านี้กับจุ้มจิ้ม อาร์ตเศร้า
ในอีกมุมหนึ่ง..ใกล้ๆ กัน..จุ้มจิ้มเองก็กำลังถ่ายรูปเครื่องเล่น และก็คิดถึงความหลังที่เคยมาเล่นเครื่องเล่นเหล่านี้กับอาร์ต จุ้มจิ้มก็เศร้าเหมือนกัน
เวลาผ่านไปอาร์ตและจุ้มจิ้มขึ้นลงเครื่องเล่นเครื่องเดียวกัน..แต่คนละเวลา..คลาดกันแค่นิดเดียว..
บางเครื่องเล่น อาร์ตกับจุ้มจิ้มขึ้นเล่นในเวลาเดียวกัน แต่อยู่คนละมุม เลยโดนคนอื่นบังจนมองไม่เห็นกันอยู่ดี ทั้งคู่อยู่ในโหมดเศร้าไม่แพ้กัน
ที่กระท่อม ลูกจันในชุดกระโจมอกยืนอยู่หน้าโอ่งชะเง้อมองไปในกระท่อม พอเห็นพอลเดินออกมาลูกจันก็แอคตังทันที “โอ๊ยยยย....แมงอะไรเข้าหลังเนี่ย...โอ๊ยยย”
ลูกจันทำท่ามองหาแมลงไปปัดร่างไป..แต่ตาแอบชำเลืองมองพอล
“เป็นอะไรน่ะลูกจัน”