บทละครโทรทัศน์ รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 16 หน้า 4

พอลตอบเร็วม๊ากกกก “น่าเกลียด!!!” 

ลูกจันเบะปาก ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ “งั้นอีกหน่อยพอฉันแก่ ฉันก็ต้องน่าเกลียดน่ะสิ” 

พอลงงมาก...อารมณ์ไหน...จู่ๆ มาพูดเรื่องแก่

“แกรู้มั้ย..ยายวาดที่เราเพิ่งเจอตะกี้อ่ะ สมัยสาวๆแกสวยระดับเทพีประจำจังหวัดเลยนะ” 

พอลคิดถึงหน้ายายวาด...ยายเปลี่ยนไปเยอะนะ!!!

“แต่แกดูสิ..วันเวลาช่างทำร้ายผู้หญิง” 

พอลปลอบใจ “ผู้ชายก็ต้องแก่เหมือนกัน..มันเป็นเรื่องธรรมชาตินะลูกจัน” 

ลูกจันนิ่งไปคล้ายครุ่นคิดอะไรบางอย่าง  ก่อนจะเอ่ยอมตะวาจาออกมาด้วยเสียงของคนละวางแล้ว “คงเป็นเหมือนที่คำพระว่าไว้สินะ..."สังขารไม่เที่ยงหนอ"...” ลูกจันยามเอ่ยถึงหลักธรรม..ดูงาม สงบ สง่า...ราวกับมีฉัพพรรณรังสีเปล่งออกจากตัว “...แบบนี้ฉันคงต้องปล่อย....” เสียงของลูกจันยังอิ่มในธรรมะ

 “ใช่..ต้องปล่อยวา....ง” พอลยิ้มปลื้มที่ลูกจันได้คิด พอลยังพูดไม่ทันขาดคำ..ลูกจันหยิบโทรศัพท์มือถือกดโทรออกด่วน

“ฮัลโหล..ลูกจันเองค่ะหมอ  อาทิตย์หน้าจะเข้าไปหาหมออีกรอบนะคะ..ขอร้อยไหมเพิ่มค่ะ...คราวก่อนใช้

ไหมน้อยไปหน่อยกลัวเอาไม่อยู่ คราวหน้าจัดมาให้แน่นเลยนะคะหมอ จะได้ตึงนานๆ...แล้วเจอกันค่ะหมอ...สวัสดีค่ะ” ลูกจันวางสาย 

พอลได้แต่ทำหน้างง “อ้าว..ไหนว่าจะปล่อยวาง??”

ลูกจันทำหน้าระอา “ปล่อยวางอะไรของแก๊..ฉันจะบอกว่า.. ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของหมอดีกว่า ” พอลอ้าปากค้าง “รึแกคิดว่าแกจะเย็บหน้าตัวเองได้???” พอลอึ้ง...มองหน้าลูกจันตาปริบๆ 

ลูกจันมองพอลอย่างเวทนา พร้อมส่ายหัวอย่างเบื่อหน่ายในความ..."ไม่รู้อะไรเล๊ยยยยย"ของเพื่อน!!!

เวลาค่ำที่บ้านสวนของลูกจัน ลูกจันกระโดดลงจากจักรยานแล้วเดินนำพอลขึ้นไปบนบ้าน

“ลูกจัน” ลูกจันหันมองพอลที่เรียกไว้ “ขอเอากล้องไปเก็บก่อนนะ” 

“เคร๊...เร็วๆ นะจะได้มากินข้าวกัน” 

พอลพยักหน้า แล้วเดินไปทางห้องพัก  

ลูกจันเดินตรงเข้าไปในห้องโถง พลางร้องหายายอย่างประจบ “ยายจ๋า..หิวจังงงงงงง..”  

แม่และยายนั่งอยู่บนเก้าอี้ ที่พื้นมีใบเตยกับมะลินั่งพับเพียบเรียบร้อย...ส่วนมุมห้องมีหญิงแปลกหน้านั่งก้มหน้าก้มตาอยู่

ลูกจันมองมะลิ “น้ามะลิใช่มั้ยจ๊ะ??” ลูกจันยกมือไหว้มะลิ มะลิรับไหว้  

ลูกจันมองไปที่ใบเตย “ใบเตยเหรอเนี่ย...โอ้โห..โตเป็นสาวสวยเกือบจำไม่ได้แน่ะ”