บทละครโทรทัศน์ รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 7
ที่บ้านของพีท ป้าภานอนบนเตียงพลิกตัวไปมาอย่างกระสับกระส่ายเพราะห่วงพีท เดี๋ยวลุกขึ้นแล้วล้มตัวลงนอนใหม่ หลับตา สุดท้ายก็ลุกพรวดขึ้นอีกครั้งแล้วลงจากเตียงไป
ส่วนพอลเพิ่งอาบน้ำสระผมเสร็จ เดินเช็ดผมอยู่ในห้อง เดินผ่านรูปภาพลูกจันวางอยู่บนโต๊ะ จึงหยิบรูปขึ้นมาดู ภาพลูกจันตอนร้องไห้สะอึกสะอื้นเล่าความในใจลอยเข้ามาในความคิด
ลูกจันสะอึกสะอื้น “ไอ้ผู้ชายสารเลว...มันหลอกให้ฉันรัก แล้วก็ทิ้งฉันไป”
“พีท...” ลูกจันกางแขน “กอดฉันหน่อย”
พอลถอนหายใจ นึกถึงตอนที่ลูกจันคร่ำครวญแล้วก็ให้สงสาร
“ตาฉันก็ทิ้งยายไป พ่อฉันก็ทิ้งแม่ไป ฉันกลัวผู้ชาย ฉันกลัวความรัก ฉันไม่อยากเจ็บเหมือนยายกับแม่...แต่ในที่สุดฉันก็เจ็บจนได้”
พอลรำพึงกับตัวเอง “มิน่า...คุณถึงเกลียดผู้ชายขนาดนี้”
ป้าภาหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้ามาถึงที่คอนโด รีบเปิดประตูห้องเข้าไปเห็นไฟเปิดอยู่ก็มองอย่างแปลกใจ ป้าภาเดินเข้ามาในห้องแล้วชะงักเมื่อเหยียบอะไรบางอย่าง ก้มดูที่เท้าเห็นว่าเหยียบด้ามมีดอยู่ ป้าภามองมีดที่มีรอยเลือดเล็กน้อยอย่างตกใจ ที่พื้นเห็นรอยเลือดหยดเป็นทาง ป้าภาร้องอุทาน “พีท!!!”
ป้าภาช็อกกับหยดเลือดตรงหน้า ในใจนึกภาพเห็นพีทคลานเข้าห้องนอนอย่างอ่อนแรง ป้าภาตะโกนเรียก “พีท!!!”
ป้าภาวิ่งหน้าตื่นไปที่ประตูห้องของพีท เปิดเข้าไปดู ทว่าในห้องว่างเปล่า ไม่มีพีท มีเพียงยาหล่นเกลื่อนพื้น ป้าภานึกภาพเห็นพีทน้ำลายฟูมปาก เดินโซเซออกไปจากห้อง ป้าภาถึงกับช็อคมาก วิ่งหน้าตื่นเข้าออกห้องต่างๆพร้อมตะโกนเรียกหาพีทอย่างใจเสีย
“พีท..พีทอยู่ไหนลูก พีท!!!”
ป้าภาหันมองทางระเบียง เห็นประตูระเบียงเปิดอยู่..เสียงลมพัดซู่ เห็นม่านพลิ้วไหว.. ป้าภาค่อยๆข่มใจเดินไปที่ระเบียงอย่างช้าๆ...สีหน้าเหมือนจะร้องไห้ เมื่อเห็นกระถางต้นไม้แตกกระจายอยู่ที่พื้นระเบียง ใกล้ๆกันมีไม้ค้ำยันของพีทล้มอยู่หนึ่งข้าง ป้าภาเบิกตากว้าง...น้ำตาร่วงพรู ทรุดตัวลงร่ำไห้อย่างคนหัวใจสลาย