บทละครโทรทัศน์ คลื่นชีวิต ตอนที่ 11 หน้า 4
“น้องจีนี่น้ำใจงามจริง ๆ เลยนะคะ ขนาดยายคนนั้นเป็นแค่แฟนคลับยังเป็น ห่วงขนาดนี้นี่ถ้าพิมไม่รู้จัก น้องจีมาก่อน...คงอดคิดไม่ได้ว่าที่น้องจีรีบน่ะเป็นเพราะจะรีบไปปิดข่าว”
“ปิดข่าว...ปิดเรื่องอะไร” ปียากุลสงสัย
“อ้าว...ก็คุณหญิงจริยา แม่ของน้องจีเคยให้สัมภาษณ์ไว้ว่าเป็นผู้ดีเก่า โตมากับเรือนไทยริมน้ำ จู่ๆ มีโคตร
เหง้าจนๆ นั่งรถไฟฟรีโผล่มา คนเค้าก็รู้กันหมดน่ะสิคะ ว่าเป็นไฮโซลวงโลก โมแม้กระทั่ง DNA” พิมเอ่ยทำท่าหน้าซื่อ
ชยันต์รีบเข้ามาในห้องแต่งตัวเพื่อมาหาจีราวัจน์ ไม่ทันเห็นพิมกับปียากุลที่อยู่อีกมุมหนึ่ง
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว จีขอแว๊บไปโรงพยาบาลก่อนนะ” จีราวัจน์เอ่ยขอตัว
“จีจะไปเยี่ยมป้าคนนั้นน่ะเหรอ?” ชยันต์เอ่ยถาม
“จีอยากไปดูอาการเขาหน่อย”
“ชยันต์...คุณไปเป็นเพื่อนจีเขาสิ เปี๊ยกว่าป้าคนนั้นเขาน่าสงสารจะตาย ไม่รู้ลูกหลานหายไปไหน เผื่อมี อะไร เราจะได้ช่วยเขาได้” ปียากุลเอ่ยกับชยันต์จงใจจิกกัด
“ไปกันเลยไหม” ชยันต์เอ่ยถามเป็นห่วง
“งั้นจีไปก่อนนะคะ” จีราวัจน์หันมาลาปียากุล
“คุณเปี๊ยกไปเปิดทางให้เขาสองคนทำไมคะ” พิมเอ่ยอย่างไม่เข้าใจ
“ใครว่าเปิดทาง...เปี๊ยกกำลังจะทำให้ชยันต์ตาสว่างต่างหากล่ะ” ปียากุลบอกนิ่งๆ พิมยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่า ปียากุลกำลังจะทำอะไรกันแน่
เวลาต่อมา ปียากุลเดินมาเห็นนักข่าวกำลังแยกย้ายกันกลับ รีบคว้ามือถือออกมา ทำเหมือนว่ากำลังหลบ มุมโทรคุยกับจีราวัจน์อยู่
“ไม่ต้องห่วงทางนี้นะจี อยู่ๆ ยายตัวเองมาน็อกไปอย่างนี้ ใครจะไปทนอยู่เฉยๆ ได้ จีไปดูแลน่ะดีแล้ว...แต่ ระวังพี่ๆ นักข่าวหน่อยนะจี...ถ้าเกิดมีคนรู้ว่าจีเป็นหลานแท้ๆ ของยาย...คงได้ขุดคุ้ยกันมันแน่” ปียากุลเอ่ยพูดเสียง เบาลง
พวกนักข่าวที่ได้ยินปียากุลพูดอย่างนั้นก็หูผึ่ง ปียากุลแกล้งลดโทรศัพท์ลง นักข่าวรีบชิ่งเพื่อจะไปสืบข่าว จีราวัจน์ทันที ปียากุลยิ้มกริ่มที่นักข่าวคงจะแห่กันไปสืบข่าวจีราวัจน์ และชยันต์ที่อยู่ด้วยกันคงจะได้เห็นจีราวัจน์ แอ๊บแตกเช่นกัน
ที่ห้องพักฟื้น สุกี้รีบประคองยายจันทร์ลุกออกจากเตียง
“รีบเผ่นก่อนเถอะ เกิดมีนักข่าวสอดรู้สอดเห็นขึ้นมา จะไปกันใหญ่” สุกี้เอ่ยขึ้น
“เป็นยังไงล่ะ? หนีไปคนเดียว เกิดเรื่องจนได้เห็นไหม?” พันเอ่ยดุ