บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ ลิขิตริษยา ตอนที่ 15 (ตอนจบ)

ซ่อนกลิ่นยืนมองธูปที่แน่นิ่งไปแล้วพลางเป่าปากโล่งอกที่ฆ่าธูปสำเร็จ แต่แล้วมือของธูปกลับจับที่ข้อเท้าซ่อนกลิ่น มั่บ!!!!! ซ่อนกลิ่นตกใจมาก ขณะที่ธูปพยายามจะลุกขึ้น ซ่อนกลิ่นก้มลงบีบคอธูปอีกครั้ง คราวนี้ธูปดิ้นทุรนทุรายจนมือคว้าเอาชายเสื้อซ่อนกลิ่นขาดติดมือ ก่อนที่ธูปจะแน่นิ่งไป

“ตายยากตายเย็นจริงนะมึง” ซ่อนกลิ่นมองธูปพลางครุ่นคิดว่าจะทำยังไงดี

ซ่อนกลิ่นจับมือทั้งสองข้างของธูปลากไปตามพื้น โดยที่คอยกวาดสายตามองบริเวณรอบๆ อย่างระแวดระวังไปด้วย สักพักคนงานชายคนหนึ่งถือตะเกียงเดินผ่านมา ซ่อนกลิ่นตกใจมากก้มมองศพธูป คิดหาทางซ่อนศพ คนงานชายคนนั้นเปลี่ยนใจเดินออกไป ซ่อนกลิ่นถอนหายใจโล่งอก ก่อนจะรีบลากศพธูปออกไปทันที

ซ่อนกลิ่นลากศพธูปมาถึงริมน้ำ ยืนหอบอย่างเหนื่อยอ่อน “ฉันไม่ได้อยากทำแบบนี้ แต่แกมันรนหาที่เองนะ” ซ่อนกลิ่นผลักศพธูปลงน้ำทันที

ที่ครัว อุ่นทำกับข้าวเสร็จแล้วกำลังตักใส่ถ้วยจาน ขณะที่พวงและเจิมนั่งรออยู่พลางคุยกันด้วย

“นังธูปมันไปไหน ไม่เห็นมารอเอาสำรับไปให้นายมัน” อุ่นสงสัย

“ปกติมันต้องมารอทุกเช้า สงสัยมันคงคิดได้แล้วว่านายมันกำลังหมดบารมีในเรือนนี้ เสียแรงไปก็เหนื่อยฟรีเปล่าๆ” เจิมและพวงขำกันใหญ่

ซ่อนกลิ่นเดินเข้ามา “พูดถึงใครกันเหรอฮะ”

เจิม พวง และ อุ่นชะงักทันที

“พูดถึงใครบางคนที่สถานะกำลังใกล้จะหล่นมาเป็นขี้ข้าเหมือนเดิมยังไงล่ะวะ” เจิมกัด พวงและอุ่นหัวเราะไปด้วย

ซ่อนกลิ่นฟังแล้วโมโหขึ้นมาทันที “ทีแรกฉันแค่จะมาเอาสำรับไปกิน แต่ตอนนี้สงสัยจะได้ตบคนก่อนซะแล้ว”

“นั่นไง ผิดจากที่ฉันว่าที่ไหน ไม่อย่างนั้นคุณซ่อนกลิ่นเข้ามาในครัวเองทำไมล่ะคะ ไม่ใช้ให้ขี้ข้าประดับบารมีมายกสำรับไปให้ล่ะ” เจิมเย้ย

ซ่อนกลิ่นได้ทีเลยรีบบอก  “อีธูปมันหนีตามผู้ชายไปแล้ว”

เจิมและพวงชะงัก อุ่นเอ่ยเยาะ “น้ำหน้าอย่างอีธูปน่ะเหรอ จะมีใครเอามันด้วย”

“มีหรือไม่มีมันก็หนีไปแล้ว นี่มันขโมยทองหยองฉันไปด้วย คงตั้งใจหนีไปแล้วไม่กลับมาจริงๆ” ซ่อนกลิ่นสั่งพวง “พวง แกเตรียมสำรับไปให้ฉันกับหนูอรที่เรือนเล็กด้วย เอาไปตอนนี้เลยนะ ฉันหิวแล้ว” พูดจบก็สะบัดหน้าพรืดเดินออกไป

เจิม พวง และ อุ่นหันมามองหน้ากันงงๆ อุ่นไม่อยากเชื่อ “นี่ตกลงอีธูปมันไปแล้วจริงๆ เหรอวะ”