บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ ลิขิตริษยา ตอนที่ 15 (ตอนจบ) หน้า 5
ซ่อนกลิ่นสะอึกนิดๆ แล้วยิ้มกลับ “ค่ะ เรื่องนี้ดิฉันทราบ เพราะดิฉันเองก็ครอบครองคุณหลวงมายี่สิบกว่าปีแล้วเหมือนกัน ว่าแต่คุณโฉมฉายกลับมาตั้งนานแล้ว ยังจำอะไรไม่ได้เลยเหรอคะ”
โฉมฉายพยักหน้ารับ “ฉันคงแก่เกินไปที่สมองจะฟื้นคืนมาเหมือนเดิม แต่ช่างเถอะ เท่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ฉันก็มีความสุขดีอยู่แล้ว”
“จริงค่ะ เรื่องเก่าๆ อย่าเก็บไปคิดให้รกสมองเลย ดูอย่างดิฉันสิ ถึงต้องลงมาอยู่เรือนเล็ก แต่ดิฉันก็ยังไม่ได้เดือดร้อนอะไร เพราะอย่างน้อยดิฉันก็ได้อยู่กับลูกของดิฉัน อย่างหนูอร ต่างจากคุณโฉมที่สูญเสียลูกไปตั้งยี่สิบกว่าปี จริงไหมคะ” ซ่อนกลิ่นกระแทกแดกดัน
“เอาล่ะ คุณซ่อนกลิ่นคงไม่ได้เหงาอะไร ฉันว่าฉันกลับเรือนก่อนดีกว่า” โฉมฉายเดินออกไป
ซ่อนกลิ่นแอบหัวเราะเยาะ “คิดจะมาเยาะเย้ยฉันเหรอ สมน้ำหน้า”
โฉมฉายเดินเข้ามาในเรือน หลวงเดชเดินเข้ามาหาด้วยความแปลกใจ “ออกไปไหนมาเหรอคุณโฉม ไหนบอกว่าไม่สบายไงล่ะ”
โฉมฉายหันมาจ้องหน้าหลวงเดชพลันตอบด้วยสีหน้าจริงจัง “คุณพี่คะ น้องมีเรื่องจะเรียนคุณพี่ค่ะ” มีเสียงคนเดินดังมาจากหน้าเรือน โฉมฉายชะงักพลันหันมาบอก “นี่คงมากันแล้ว”
พิศและเนตรเดินเข้ามา พิศแปลกใจ “เสียงใครมาที่เรือนเหรอคะ”
เนตรชะโงกมองหน้าต่างด้วยความตกใจ “ตำรวจนี่คะ”
“เกิดอะไรขึ้นเหรอคุณโฉม นี่พี่งงไปหมดแล้ว”
โฉมฉายหันมาตอบกับหลวงเดช “ความทรงจำของดิฉันกลับคืนมาหมดแล้วค่ะ”
ทุกคนได้ฟังก็ตื่นเต้นกันหมด
หลวงเดช โฉมฉาย พิศ และเนตร เดินออกมาหน้าเรือน ผลและเจิมกำลังยืนคุยกับตำรวจ
“คุณโฉมคะ ตำรวจพร้อมแล้วค่ะ” เจิมรายงาน
“รีบไปที่เรือนเล็กเถอะค่ะ เมื่อกี้ฉันไปสังเกตการณ์แล้วคนร้ายยังอยู่ที่นั่น” โฉมฉายรีบเดินนำตำรวจไปที่เรือนเล็ก เจิมรีบตามไป
ขณะที่ผลจะตามไป แต่หลวงเดชดึงไว้ “เดี๋ยวก่อนผล นี่มันเรื่องอะไร”
“คุณหลวงรีบตามไปก็จะรู้เองครับ”
โฉมฉายและเจิมเดินนำตำรวจมาที่หน้าเรือนเล็ก ด้านหลังเห็นว่า หลวงเดช พิศ เนตร และผลเดินตามมาพร้อมกับคนใช้ในเรือนคนอื่นๆ
“คนร้ายอยู่ข้างในค่ะคุณตำรวจ” โฉมฉายรีบบอก ตำรวจหันมาพยักพเยิดกัน พลันค่อยๆ เดินไปที่เรือนเล็กอย่างระแวดระวัง โฉมฉายหันไปสั่งคนใช้คนอื่นๆ “จับตาดูให้ทั่ว อย่าให้ซ่อนกลิ่นหนีไปได้” คนอื่นๆ ตกใจกันหมด