บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 11 หน้า 2
ห้องนอนดาวนิล ดาวนิลลืมตาตื่นขึ้นมาตอนเช้าอย่างสดชื่น มองไปรอบๆห้อง แล้วตกใจ
“เมื่อคืนเราไม่ได้ฝันใช่ไหม” เสียงโทรศัพท์ดัง ดาวนิลรีบรับ “ฮัลโหล”
“อรุณสวัสดิ์ครับ”
ดาวนิลยิ้มอย่างดีใจที่รู้ว่าตัวเองไม่ได้ฝันไป “อรุณสวัสดิ์ค่ะ
“ผมโทรมาปลุกหรือเปล่า”
“ไม่ค่ะ ชั้นตื่นแล้ว คุณทรงพลมีอะไรหรือเปล่าคะถึงโทรมาแต่เช้า”
“ไม่มีอะไรหรอกครับ ผม...” ทรงพลเขินจะพูดว่าคิดถึงก็ไม่กล้า “แค่อยากโทรมาอรุณสวัสดิ์ นี่ผมยังรู้สึกผิดอยู่เลยที่ปล่อยให้คุณนั่งรถแท็กซี่กลับเมื่อคืน คุณน่าจะให้ผมไปส่งที่บ้าน”
“ชั้นยังไม่คุ้นทางในกรุงเทพน่ะค่ะ ให้บอกทางคุณคงได้ขับรถหลงทางทั้งคืน
“งั้นก็ยิ่งดีสิครับ ผมจะได้มีเวลาอยู่กับคุณนานๆ”
ดาวนิลได้ยินทรงพลพูดแบบนั้น ก็เขินหน้าแดงจนพูดอะไรไม่ออก ทรงพลรู้ตัวรีบพูดแก้เก้อ
“แล้ววันนี้คุณดาวนิลทำอะไรครับ”
“วันนี้มีคิวถ่ายละครน่ะค่ะ”
“แล้วตอนเย็นล่ะครับ เอิ่ม..ทานข้าวด้วยกันอีกซักมื้อไหมครับ” ทรงพลรอฟังคำตอบดาวนิลอย่างลุ้น
“ได้ค่ะ”
ทรงพลดีใจ “งั้นไว้เย็นๆผมจะโทรหาใหม่นะครับ”
“ค่ะ” ดาวนิลวางสายไปแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างมีความสุข ทรงพลยิ้มอย่างมีความสุขเช่นกัน
ห้องอาหารบ้านทรงพล นมน้อยกำลังจัดโต๊ะอาหาร ทรงพลเดินผิวปากลงมาอย่างอารมณ์ดี นมน้อยหันไปมองอย่างสงสัย “ทำข้าวต้มกุ้งหรือครับนมวันนี้ หอมเชียว” ทรงพลเข้ามากอดนมแล้วหอมแก้ม “คนทำก็หอม”
“วันนี้คุณพลดูอารมณ์ดีจังเลยนะคะ / เมื่อคืนฝันดีเหรอคะ”
ทรงพลยิ้มไม่ตอบกล้วย อ้อย นั่งลงทานข้าว นมน้อยมองอย่างสงสัย
“ข้าวต้มกุ้งวันนี้อร่อยจังเลย นมใส่อะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า”