บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 30 (จบบริบูรณ์) หน้า 17
นิลจะรำดาบให้พ่อดู รำดาบที่พ่อรักและพร่ำสอนดาวนิลมาตั้งแต่เด็ก พ่อรอดาวนิลกลับบ้านมารำดาบให้พ่อดูใช่มั้ยจ๊ะ.... พ่อดูดาวนิลนะจ๊ะ” ดาวนิลกราบพ่อ แล้วหยิบดาบขึ้นมามองไปที่รูปพ่อ
ชาวคณะขยับตัวเตรียมเล่นดนตรีให้ดาวนิลรำ บรรยากาศเงียบกริบ ชาวคณะเริ่มเล่นดนตรี ดาวนิลยังคงมองรูปของพ่อแล้วเริ่มร่ายรำเพลงดาบ ห่างออกไป ทรงพลเดินเข้ามา มองดาวนิลที่รำดาบอยู่ ดาวนิลรำดาบไป ในหัวคิดถึงเรื่องในอดีต
ตอนที่พ่อสอนดาวนิลรำดาบ ตอนที่พ่อมองดาวนิลซ้อมรำดาบอย่างชื่นชม ตอนที่ดาวนิลซ้อมการแสดงกับช่อเอื้อง ทั้งสามคนนอนมองฟ้าด้วยกัน ช่อเอื้องอุ้มกลองอย่างมีความสุข
ดาวนิลกำลังรำดาบ ทรงพลลังเล หยิบแหวนแต่งงานออกมาจากระเป๋า แล้วเดินมายืนอยู่หน้าชาวบ้านที่มองดาวนิลรำดาบ ดาวนิลรำดาบนึกถึงอดีต
ตอนดาวนิลพบว่าพ่อตาบอดที่กรุงเทพ ดาวนิลเอาเสื้อให้พ่อ ดาวนิลทะเลาะกับช่อเอื้อง ดาวนิลกอดกลอง
ดาวนิลสาบานกับพระในอุโบสถ “ถ้าพี่ผิดคำสาบาน ขอให้พี่ตายด้วยคบดาบ”
ปัจจุบัน ดาวนิลรำท่าที่เร็วขึ้นยกดาบวนขึ้นไปบนหัว ทั้งสองมือผ่านลำคอ แล้ววนขึ้นไปบนหัวสลับกันทั้งสองมือ
ภาพอดีตวันที่พ่อรู้ความจริงเรื่องดาวนิล แล้วเดินหนีดาวนิลไป
ทรงพลทิ้งท้าย “ช่วยออกไปจากชีวิตผมซักที” ทรงพลกำแหวนในมือเตรียมจะเดินมาหาดาวนิล
ดาวนิลรำดาบ เสียงดนตรีเร่งเร็ว
“พ่อจ้ะ...... ถ้าชาติหน้ามีจริง ดาวนิลขอให้ได้เกิดมาเป็นลูกของพ่ออีกนะจ๊ะ”
ฉับพลันอย่างไม่มีใครคาดคิด สุดท้ายของเพลงรำดาบที่ดาวนิลรำยกดาบวนรอบศรีษะ ดาวนิลหันคมดาบเข้าหาตัววนดาบเหนือหัวลงมาปาดคอตัวเอง.......เสียงกรี๊ดร้องของผู้คนดังขึ้น ดาบที่มีเลือดตกลงกับพื้น
“ดาวนิล!!!!!!!!”
“พี่ดาวนิล!!!!!!”
“ดาวนิล!!!!!!!”
ทอนรีบกอดเณรกลองไว้ให้หันไปอีกทาง หนานเมืองตกใจ รินคำรีบหันไปหลบหลังหนานเมือง ทรงพล เทวัญและช่อเอื้องรีบวิ่งมาหาดาวนิล “พี่ดาวนิล!”
เทวัญรีบถอดเสื้อให้ทรงพล บอกให้ทรงพลกดแผลห้ามเลือดที่คอไว้
“กดไว้พล..... ใครช่วยเรียกรถพยาบาลเดี๋ยวนี้” เทวัญรีบปั๊มหัวใจ
“ดาวนิล..... ดาวนิล...... ทำไมทำแบบนี้” ทรงพลมองดาวนิลที่ลืมตาแต่ไม่ได้สติแล้ว