บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 12 หน้า 4
หลิวหลิวดึงมือดาวนิลออกไป ดาวนิลดึงมือหลิวหลิวไว้จนหลิวหลิวเกือบหงายหลัง “เดี๋ยวค่ะ”
“ทำไมคะ”
“หนูไม่ทันได้คิดว่าเจอแล้วจะพูดกับเขาว่าอะไรน่ะค่ะ”
“เอ้า ก็ทักทายกันปกติ ทำตัวธรรมชาติ” หลิวหลิวทำท่า “อุ๊ย บังเอิญจังเลยค่ะ เนียนไปสิคะเนียนนน ตามมาค่ะ” หลิวหลิวเปิดประตู ดาวนิลมองตัวเองอีกครั้งในกระจกแล้วเดินออกไป
ด้านนอกห้องบอลลูม หลิวหลิวพาดาวนิลเดินมาที่ด้านหลังงาน “เมื่อกี้เห็นอยู่แถวนี้”
หลิวหลิวหยุด “อุ๊ย นั่นไงคะ” ดาวนิลมองไปเห็นทรงพลยืนหันหลังอยู่ ดาวนิลใจเต้นแรง หลิวหลิวกดโทรศัพท์
“ตรงทางเดินด้านหลังค่ะ มาด่วนเลยนะคะ”
“พี่โทรหาใครอ่ะคะ?”
“นักข่าวค่ะ”
“นักข่าว??”
“ก็บอกแล้วว่าละครกำลังออนแอร์อาทิตย์หน้า มันก็ต้องสร้างข่าวเสริมความดังหน่อยสิคะ มัวรอเทวดา รอฟ้า รอโชคชะตาไม่ทันกินพอดี” ดาวนิลยังไม่ทันห้ามอะไรทัน หลิวหลิวก็เดินเข้าไปทักทรงพลแล้ว
“ขอโทษนะคะ เอ..ทางเข้าหลังเวทีไปทางไหน” ทรงพลหันมา “อุ๊ยต้ายยย นึกว่าใคร คุณทรงพลนี่เอง บังเอิญจังเลยค่ะ” ประโยคสุดท้ายหลิวหลิวหันไปมองดาวนิลที่ยืนอยู่ด้านหลัง ทรงพลมองตามแล้วเห็นดาวนิล เขานิ่งไป ดาวนิลยิ้มให้อย่างนิ่งๆทั้งที่ในใจตื่นเต้นมา “คุณดาวนิล...”
“สวัสดีค่ะ”
“คุณทรงพลมาร่วมงานเหมือนกันเหรอคะ”
“ครับ มาช่วยดูแลความเรียบร้อยสถานที่ด้วยน่ะครับ”
“เก๋จังเลย เป็นเจ้าของโรงแรมที่ลงมาดูแลเองด้วย อุ๊ย ตายละ พี่ลืมของสำคัญไว้ในห้องแต่งตัว” หลิวหลิวจับดาวนิลมายืนข้างหน้า “พี่ฝากน้องดาวนิลแป๊บนะคะ เดี๋ยวพี่รีบกลับมา” หลิวหลิวรีบออกไป
ทรงพล ดาวนิลมองหน้ากันอยู่พักหนึ่ง ดาวนิลพูดขึ้นมาก่อน “ขอโทษนะคะที่วันนั้นโทรไปหาคุณตั้งสองครั้ง”
“ผมขอโทษที่ไม่ได้โทรกลับ พอดี...”
“คุณคงยุ่ง ชั้นเข้าใจค่ะ”
“ผมดีใจที่ได้เจอคุณวันนี้นะ คือว่าผมมีเรื่องจะบอก...”