บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 19 หน้า 5
“พี่ดาวนิล”
“อะไรนะ?!!”
“ชู่!!!...เบาๆซิ เดี๋ยวพ่อได้ยิน”
วรรณาพูดเบาๆ “พี่สาวเธอน่ะเหรอ”
“ใช่ พี่ดาวนิลเป็นเพื่อนกับพี่ชายนายทรงวุฒิ”
“ทำไมโลกกลมอย่างเงี้ย แล้วพี่เธอ เขาจำเธอได้หรือเปล่า?”
“ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะวรรณา แต่เขาทำเป็นไม่รู้จักชั้นเหมือนตอนนั้นนะแหละ”
ช่อเอื้องเริ่มร้องไห้ “เขาไม่เคยรู้สึกผิดอะไรเลย”
“โธ่ ช่อเอื้อง...”
ช่อเอื้องร้องไห้ “ชั้นจะทำยังไงดีวรรณา ชั้นจะบอกพ่อยังไง
วรรณาไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่ดึงช่อเอื้องมากอดไว้แล้วปล่อยให้ร้องไห้ไป
หน้าบ้านทรงพล ทรงพลขับรถกลับเข้ามาที่บ้าน จอดข้างๆรถดาวนิล ทั้งคู่เดินลงมาจากรถ
“ดาวนิลกลับเลยนะคะ”
“ขับไหวแน่นะ น่าจะให้ผมไปส่งที่คอนโด”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่ปวดหัวนิดหน่อย กินยาแล้วเดี๋ยวนอนพักก็คงหาย ขอโทษนะคะเลยต้องรีบกินรีบกลับเลย”
“พักเยอะๆนะ ถึงคอนโดแล้วก็โทรบอกผมด้วย”
ดาวนิลยิ้มพยักหน้า แล้วชำเลืองมองไปทางบ้านเทวัญก่อนขึ้นรถขับออกไป ทรงพลขึ้นบ้านไป
ดาวนิลขับรถออกจากบ้านทรงพล แล้วจอดรถแอบเข้าข้างทาง ดาวนิลนั่งนิ่งสักครู่แล้วลงจากรถเดินกลับไปที่ประตูรั้ว ค่อยๆย่องไปมองรอดช่องประตูเข้าไปในรั้วบ้าน เห็นยามที่เพิ่งมาปิดประตูรั้วเดินอยู่แถวนั้น ดาวนิลรีบร้องเรียกอย่างระวัง “น้า....น้าคะ”
ยามหันมามองแล้วเดินมาที่ประตู “อ้าว คุณดาวนิล...ลืมของเหรอครับ”
“ค่ะๆ” ยามเปิดประตูให้ ดาวนิลรีบเข้ามา “ลืมไว้ตรงไหนครับ ผมไปเอามาให้”
“ไม่เป็นไรค่ะ... ชั้นไปหยิบเองได้ รู้สึกจะลืมไว้แถวสระน้ำ ไม่ต้องเรียกใครนะคะ เกรงใจ”
ดาวนิลรีบเดินไปทางสระน้ำทันที