บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 20 (อวสาน ภาค1)

ศรีอโยธยา ตอนที่ 20 (อวสาน ภาค1)

เรือนเจ้าพระยาพิชัย พ.ศ.2307 เจ้าพระยาพิชัยนั่งอยู่บนตั่งโดยมี หลวงไกรฯ นางทองประศรี นางฉิม และบ่าวหญิงนั่งอยู่รายรอบ

ทองประศรี : เอ...ลูกจันทน์พาทองหยิบไปทำบุญตั้งแต่บ่าย จนมืดจนค่ำแล้วยังไม่กลับมาอีก

นางฉิม : นั่นสินะเจ้าคะ...ไม่รู้ว่าพากันไปเถลไถลที่ไหน อิฉันชักเป็นห่วงซะแล้ว

ทองประศรี : นั่นน่ะสิ

เจ้าพระยาพิชัย : ไม่ต้องเป็นกังวลมากนักหรอกแม่ศรี เจ้าทองหยิบมันเหมือนกับเด็กธรรมดาที่ไหน เรื่องเอาตัวรอดปลอดภัยเนี่ยเป็นที่หนึ่ง รองใครซะที่ไหน เหมือนพ่อมันเมื่อวัยเด็กเป็นที่สุด...จริงไหมไกร

หลวงไกร : ก็คงจะจริงขอรับ...แต่ถึงอย่างไรก็ต้องขอความกรุณาเจ้าคุณพ่อช่วยปรามๆ กันไว้บ้างก็ดีขอรับ พักนี้ ฤทธิเดชเยอะเสียเหลือเกิน เผลอแวบเดียวหายตัวไปไหนซะก็ไม่ทราบ

คุณทองหยิบ : ไม่ได้หายตัวไปไหนหรอกเจ้าค่ะ...คุณพ่อเจ้าขา

เจ้าพระยาพิชัย : นั่น พอพูดถึงก็มาพอดีเลย ราวกับขอมดำดิน แล้วนั่น พาใครมาด้วยล่ะ

คุณทองหยิบ : คุณพระพิมานสถานมงคลเจ้าข้า...คุณปู่เจ้าขา

พิมาน : กราบท่านอาจารย์ขอรับ...กราบคุณหลวงขอรับ

เจ้าพระยาพิชัย : นี่ลมอะไรพัดมาถึงที่นี่ล่ะ...คุณพระ นี่แม่ฉิม ไปจัดน้ำจัดท่า เตรียมสำรับคาวหวานสำหรับคุณพระท่านด้วยนะ โถ อุตส่าห์มาเยี่ยมถึงเรือน

นางฉิมและบ่าวออกไปจัดน้ำและขนม

พิมาน : คือกระผมไปกราบอัฐิเจ้าคุณพ่อกับคุณหญิงแม่ที่วัดธรรมาราม บังเอิญได้พบปะกับคุณทองหยิบ ก็ได้ทราบว่าเป็นหลานปู่ของท่านอาจารย์ กระผมเลยถือโอกาสพาคุณทองหยิบและลูกจันทน์ไปรับประทานขนมนมเนยที่ตลาดน้ำข้างวัด แล้วก็ตั้งใจที่จะมากราบท่านอาจารย์และคุณหลวงไกร ด้วยเกรงว่าทุกคนที่เรือนนี้จะเป็นห่วงเป็นใยขอรับ

เจ้าพระยาพิชัย : ถ้ารู้ว่าอยู่กับคุณพระก็คงจะไม่เป็นห่วง

คุณทองหยิบ : คุณพระพิมานเจ้าขา...นี่แม่ศรี...คุณแม่ของคุณทองหยิบเจ้าค่ะ คุณพระพิมานเจ้าขา

พิมาน : กราบคุณนายขอรับ

ทองประศรี : ได้ยินชื่อเสียงเรียงนามมานมนาน เพิ่งได้เห็นได้พบปะกันวันนี้เอง คุณพระช่างงามสมกับคำร่ำลือ

พิมาน : กราบขอบพระคุณขอรับ...คุณนาย