บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 6

ศรีอโยธยา ตอนที่ 6

เรือนเจ้าพระยาพิชัย พ.ศ.2303

ลูกจันทน์ : คุณเจ้าขากลับเข้าวังคราวนี้ เมื่อไหร่คุณเจ้าขาจะได้กลับมาเรือนอีกก็ไม่รู้ลูกจันทน์ต้องคิดถึงคุณเจ้าขาจนขาดใจตายเป็นแน่แท้เลยเจ้าค่ะ...

บุษบาบรรณ์ : คงไม่นานหรอกลูกจันทน์ เดือนสองเดือน ฉันก็คงกลับมาเหมือนเก่า

ลูกจันทน์ : อย่าลืมสิเจ้าคะ ว่ามันมีศึกสงคราม ประตูวังหลวงก็ต้องปิดตายไม่ให้ใครเข้านอกออกใน แล้วเมื่อไหร่สงครามจะยุติลงก็ไม่รู้ ลูกจันทน์ได้ยินคุณข้าหลวงพูดกันว่ามันอาจเป็นเดือน เป็นปีหรืออาจจะเป็นอีกหลายปีก็ได้นะเจ้าคะ ถ้าถึงขนาดนั้น ถ้าคุณเจ้าขาของลูกจันทน์กลับมาเรือน...อาจจะไม่ได้พบหน้าลูกจันทน์อีกต่อไปแล้วก็ได้นะเจ้าคะ

บุษบาบรรณ์ : ทำไมเหรอ ลูกจันทน์

ลูกจันทน์ : เพราะว่าถ้าพ่อชอบของลูกจันทน์ไปตายในสงคราม ลูกจันทน์จะผูกคอตายที่ต้นปีปใหญ่ท้ายเรือน ตามพ่อชอบไปอยู่บนสวรรค์น่ะสิเจ้าคะ

บุษบาบรรณ์ : ลูกจันทน์พูดอะไรอย่างนั้น...ไม่เป็นมงคลเลย

ลูกจันทน์ : จริงๆ นะเจ้าคะ ลูกจันทน์คิดของลูกจันทน์แล้ว คุณเจ้าขาอย่าบอกแม่ฉิมนะเจ้าคะ

บุษบาบรรณ์ : เชื่อฉันเถอะลูกจันทน์ ด้วยพระบารมีปกเกล้าปกกระหม่อมฯ ขุนศึกเรือนพระยาพิชัยทุกคน จะต้องรอดปลอดภัย

เจ้าจอมราตรีและข้าหลวงถือสัมภาระเดินเข้ามา

เจ้าจอมราตรี : บุษบา พร้อมหรือยังจ๊ะ บุษบา

ลูกจันทน์ : ยังไม่พร้อมเจ้าค่ะ คุณจอมเจ้าขา

เจ้าจอมราตรี : ข้าไม่ได้ถามเจ้าสักหน่อยลูกจันทน์ ไหน ใครยังไม่พร้อม

ลูกจันทน์ : ก็ยังไม่ได้ร่ำ ยังไม่ได้ลากันสักคำเลยสิเจ้าคะ

เจ้าจอมราตรี : อ้าว ข้าก็เห็นเจ้าคุยกับบุษบาตั้งนมตั้งนาน

ลูกจันทน์ : ก็แค่คุยเจ้าค่ะ ยังไม่ได้ลา

เจ้าจอมราตรี : ก็ลากัน...เสียเดี๋ยวนี้ดีไหม

ลูกจันทน์ : ไม่ดีเจ้าค่ะ