บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 6 หน้า 3

พิมาน : ใช่วายุ หรืออาจจะมีอีกหลายๆ ชิ้นเลยนะ

พิมานส่งห่อกำไลให้ ดร.อาคม

พิมาน : คุณอาคม คุณลองตรวจดูนะ ผมว่ามันเป็นของเก่าพันเปอร์เซ็นต์เลย นี่ผมตรวจแล้วตรวจอีกจนมั่นใจ

ดร.อาคมใช้เครื่องส่องดูพระ ส่องดูกำไลนั้น

ดร.อาคม : ขออนุญาตนะครับ งามวิจิตรมาก

เรือนเจ้าพระยาพิชัย พระนครศรีอยุธยา ปัจจุบันมิติ คุณทองหยิบเดินเข้ามาในโถงเรือนแล้วตรงไปยังหอพระ คุณทองหยิบเปิดประตูแล้วคลานเข้ามา บุษบาบรรณ์ค่อยๆ หันหน้ามามองคุณทองหยิบ

บุษบาบรรณ์ : คุณพระพิมานยังไม่มาใช่ไหม

คุณทองหยิบ : ไม่มีวี่แววเลยเจ้าค่ะ คุณอาเจ้าขา

บุษบาบรรณ์ : พรุ่งนี้ เขาจะมา เขาจะต้องมา

บ้านหม่อมหลวงพวงแก้ว ปัจจุบัน รถยนต์ของนรี และ พลอยนภา แล่นมาจอดที่หน้าตึก นรี และพลอยนภาลงมาจากรถ ในมือของนรีถือกล่องขนม ส่วนในมือของพลอยนภา หล่อนถือดอกไม้ช่องาม และ สะพายกระเป๋ากล้องถ่ายรูป ทั้งคู่เดินเข้าไปยังตัวตึก มาพร้อมรถตู้ทีมงาน อีก 1 คัน พร้อมทีมงาน กล้อง ไฟ

นรี : เชิญค่ะ คุณพลอย บ้านนี้อยู่กันสองคนน้าหลานเท่านั้นเองล่ะค่ะ เป็นบ้านเก่าแก่ตั้งแต่สมัยคุณตาท่านทวดของพิมาน คุณพ่อ คุณแม่ของพิมาน ท่านย้ายไปอยู่อังกฤษตั้งแต่คุณพี่ภาคโสภา พี่สาวของพิมาน แต่งงานกับคนอังกฤษค่ะ พิมานเลยมาอยู่ที่นี่ทุกครั้งที่เขากลับมาใช้ชีวิตในเมืองไทย

ม.ล.พวงแก้ว : HELLO Good afternoon จ๊า มากันแล้ว มากันแล้ว เชิญจ๊ะ เชิญ เชิญ อุ้ยตายแล้ว นรี หอบอะไรมาเยอะแยะ ทำเป็นคนอื่นคนไกลไปได้ คนกันเองแท้ๆ เลย

นรี : คุณน้าคะ นี่คุณพลอยนภาค่ะ

พลอยนภาคุกเข่าลงเองโดยไม่รู้ตัว เธอส่งดอกไม้ให้ ม.ล.พวงแก้ว แล้วยกมือพนมจะก้มลงกราบ ม.ล.พวงแก้วรีบจับมือของพลอยนภาไว้

ม.ล.พวงแก้ว : อุ้ย ไม่เอาค่ะ ไม่ต้องกราบ ต้องไหว้กันเป็นพิธีรีตรอง เราอยู่ในยุคสมัยไหนกันแล้วใช่ไหมจ๊ะ

มีอะไรบางอย่างทำให้พลอยนภารู้สึกคุ้นเคยกับสตรีผู้นี้อย่างประหลาดมหัศจรรย์ใจ

พลอยนภา : ค่ะ......