บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 18

ศรีอโยธยา ตอนที่ 18

ชายคนนั้นชักดาบออกจากฝักอย่างรวดเร็ว เขารุกตรงเข้ามาฟันองค์สมเด็จกรมพระราชวังบวรฯ อย่างรวดเร็วปานพายุ แต่ ทรงรับเพลงดาบนั้นได้อย่างช่ำชอง ต่างฝ่ายต่างรุกต่างรับกันอย่างดุเดือด และสง่างาม สมกับเป็นขุนศึกที่ ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี สักครู่ สมเด็จกรมพระราชวังบวรฯ ทรงพลาดท่า ถูกชายผู้นั้นถีบจนทรงล้มลง สมเด็จกรมพระราชวังบวรฯ ทรงพิโรธเป็นอย่างยิ่ง พระแสงดาบ ลื่นไถลบนพื้นท้องพระโรง สมเด็จกรมพระราชวังบวรฯ ทรงคลานไปยังพระแสงดาบอย่างรวดเร็ว ชายคนนั้นระเบิดหัวเราะก้องพระมหาปราสาท ในขณะที่เดินไปนั่งยังฐานพระราชอาสน์อย่างสบายใจ สมเด็จกรมพระราชวังบวรฯ ทรงลุกขึ้นยืน และทรงชี้พระแสงดาบไปยังชายคนนั้น

สมเด็จพระพุทธเจ้าเสือ : เก่งมาก สุทัศ เก่งมาก ไม่เคยมีใครรับเพลงดาบของสมเด็จพระเจ้าเสือได้เกินสามเพลง เจ้าเป็นคนแรก สุทัศสมเด็จกรมพระราชวังบวรฯ ทรงตระหนักได้ในวินาทีนั้นเองว่าทรงได้เข้าเฝ้าฯ องค์ทูลกระหม่อมทวดสมเด็จพระพุทธเจ้าเสือ : สมกับเป็นเหลนทวดจริงๆองค์สมเด็จกรมพระราชวังบวรฯ ทรงรู้สึกว่า พระชานุ (เข่า) อ่อนลงมาในทันที ทรงทรุดลงกับพื้นพระมหาปราสาท แล้วทรงวางพระแสงดาบและก้มลงถวายบังคมอย่างรวดเร็วด้วยพระปิติสุขสมเด็จกรมพระราชวังบวรฯ : พระอาญาไม่พ้นเกล้า ข้าพุทธเจ้าขอพระราชทานอภัยโทษ ที่โง่เขลาเบาปัญญา บังอาจล่วงเกินพระองค์ทูลกระหม่อมทวดพะย่ะค่ะสมเด็จพระพุทธเจ้าเสือ : เจ้าไม่เคยเห็นหน้าค่าตาทวดมาก่อนเลยในชีวิต เจ้าจะจำทวดได้อย่างไร...จริงไหม สุทัศสมเด็จกรมพระราชวังบวรฯ : นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณล้นเกล้าพะย่ะค่ะ ทูลกระหม่อมทวด

พระตำหนักปรายข้าวตอก สมเด็จพระพุทธเจ้าเสือประทับอยู่ในเรือพายพระที่นั่ง ตรงข้ามกับสมเด็จกรมพระราชวังบวรฯ ในเรือพระที่นั่งนั้นมีโคมตั้งอยู่ให้แสงสว่างต้องพระองค์ ที่ท้ายเรือพระที่นั่งมีมหาดเล็กพายเรือถวาย เรือนั้นลอยอยู่ในสระพระที่นั่งซึ่งรายรอบด้วยแสงประทีปสมเด็จพระพุทธเจ้าเสือ : สุทัศ...ถึงแม้ว่าเจ้าไม่เคยเห็นหน้าทวด แต่ก็มิใช่ว่าทวดและพระมหากษัตราธิราชเจ้าแห่งราชวงศ์บ้านพลูหลวง พระองค์อื่นๆ จะไม่มีตัวตน หรือทรงเพิกเฉยต่อทุกชีวิตของลูก...หลาน...เหลน หรือปวงไพร่ฟ้าข้าแผ่นดิน ตรงกันข้าม ทุกๆ พระองค์ต่างทรงเฝ้ามองและประทับอยู่ข้างๆ กายพวกเจ้า