บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 18 หน้า 3

สมเด็จพระพุทธเจ้าเสือ : สุทัศรู้ไหม ตอนที่ทวดอายุเท่าเจ้า ทวดมีบรรดาศักดิ์เป็นแค่หลวงสรศักดิ์ ไม่ใช่เป็นสมเด็จพระเจ้าลูกยาเธออย่างเจ้า ทวดเลยได้มีโอกาสใช้ชีวิตอย่างสามัญชน ได้รู้ ได้เห็น ได้เป็นอยู่ อย่างที่ไพร่ฟ้าข้าแผ่นดินพึงจะเป็น ทวดได้ออกไปเที่ยวเล่นทุกซอกทุกมุม ทั้งในกรุงศรีและหัวเมืองข้างเคียง จนได้รู้รสชาติของชีวิตชายสามัญชน สุทัศเอ๋ย มันน่าอัศจรรย์ใจยิ่งกว่าชีวิตในวังหลวงหลายเท่านัก จนกระทั่งทวดขึ้นครองราชย์แล้ว ยังแอบหนีออกมาเที่ยวไม่ให้ใครรู้อีก มันสนุกจริง

ทันใดนั้น โจรป่า 6 นาย มีอาวุธ ดาบ หอก และธนูวิ่งเข้ามาในประตูชัย หมายที่จะปล้นโรงเก็บสินค้าของฝรั่งทหารยามหน้าประตูชัยสองนายถูกธนูล้มลงกับพื้น สมเด็จพระพุทธเจ้าเสือทรงมีแววพระเนตรพิโรธขึ้นมาในทันที

สมเด็จพระพุทธเจ้าเสือ : เอ๊ะ...นั่น

สมเด็จกรมพระราชวังบวรฯ : ใคร...มันกล้าดียังไง

สมเด็จพระพุทธเจ้าเสือ : ไอ้พวกโจรชั้นสวะ สุทัศเจ้าอยู่ที่นี่

สมเด็จกรมพระราชวังบวรฯ : พะย่ะค่ะ

สมเด็จพระพุทธเจ้าเสือ : เสด็จตรงไปยังกลุ่มโจรป่า

สมเด็จพระพุทธเจ้าเสือ : ไสหัวออกไปจากแผ่นดินกู...ไอ้โจรชั่ว

หัวหน้าโจรป่า : มึงเป็นใคร...กล้าดียังไงมาไล่พวกกู

สมเด็จพระพุทธเจ้าเสือ : กูเป็นยมบาล จะมาเอาชีวิตมึง

โจรป่าคนอื่นต่างประทับธนูอย่างรวดเร็ว

หัวหน้าโจรป่า : ใครมาเอาชีวิตใครกันแน่ว่ะ เฮ้ย ฆ่ามัน

ลูกธนู ห้าดอกพุ่งตรงไปยังองค์สมเด็จพระเจ้าเสือ ลูกศรที่ฝังพระองค์สมเด็จพระพุทธเจ้าเสือหลุดออกจากพระองค์ แล้วพุ่งตรงไปยังร่างโจรป่าที่ยิงธนูล้มลงขาดใจตาย ลูกศรจากร่างทหารยามหน้าประตูชัยหลุดออกจากร่าง ลูกศรนั้นพุ่งเข้าสู่ร่างของ “หัวหน้าโจรป่า”

สมเด็จพระพุทธเจ้าเสือ : ไปลงนรกซะ...ค่าที่มึงทำร้ายคนไทยด้วยกันเอง

หัวหน้าโจรขาดใจตายลงในทันที

สมเด็จพระพุทธเจ้าเสือนำเสด็จสมเด็จกรมพระราชวังบวรฯ ขึ้นสู่ยอดป้อมประตูชัย

สมเด็จกรมพระราวังบวรฯ : เหลนไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่า ทูลกระหม่อมทวดจะทรงปฏิบัติพระองค์

ราวกับทรงเป็นยามของพระนคร ทั้งยังทรงปกปักษ์รักษาชีวิต ทหารยามของพระนครอีกด้วย พะย่ะค่ะ

สมเด็จพระพุทธเจ้าเสือ : พระเจ้าแผ่นดินทรงเป็นยามของประเทศทุกพระองค์..สุทัศ